Matematik dilinde aşk
Neymiş edebiyatın yalancı sevdaları, bir mimar matematikten anlar ve reel olur. Dedim ya gülüm sana senin anlayacağın dilden yazacağım diye, matematikle yani.
Bulunduğum konumu uzun süre düşündüm. Sonra kendimi buldum. Ben aşk çemberine teğet geçen bir doğruyum. Tek tesellim hala doğru oluşum.
Teğet geçme nedenim ise çemberin yerinde sabit
alıştım sadece
insanlar geçmişlerine en büyük ihaneti unutarak yapar.
benim geçmeyen geçmişim hep şimdimde duruyor.
anılar, unutmayı zorlaştırmak için verilmiş cezalardır sevgilim.
ben bu cezaya gülümsüyorum.
senin bıraktığın hiçbir şey ardımda kalmadı benim.
insana en uzak düşen şey, bilerek geride bıraktıklarıdır çünkü...
kalbimdeki yerine hiç ihanet
mygderin
o kapıdan öyle bir çıkışın vardı ki sanki unutmuştun gelişini. hani öyle anlatılmalı ki bu gidiş, bir eksiklik canımdan eksilen bir can gibi. beni bana yarım bırakıp gidiyorsun. sen de gidiyorsun. git canım sevdiğim. gitme bile demem sana. sen benim ruhumsun, canımsın. ben onlar gibi degilim. ben ruhumu seçerim onun sesini dinlerim. şimdi sen
ne diyim ki sevgim acıyor
Harese gibiydi. Tutkundum ona bana acı veren ama acıttıkça da kendisine çeken bir sevgisi vardı içimde, öyle sevdim onu. Görüşmemek üzere benden gittiğinde bile hala aramasını bekledim. Durmadan akıp giden zamana inat akıp gitmeyen bir yarayla gözlerimi açtım sabahlara. Gecenin yarısı, sabahın köründe uykulu hallerim, yarı kör gözlerimle telefon ekranlarına baktım. Bölünen uykularımda halüsinasyonlarını gördüm. Ama vallahi çok sevdim. Hiçbir şey olmamış, yaşanmamış gibi çekip gittin. Beni umutlarımla dar ağacına astın, giderken de tabureye çarptın. Sadece ruhumun değil umudumun da katili oldun. Ama ben yine de senin yasını tuttum da sevdim. Sen gününle gün yaşarken ben gündüzümde bile gecelere kaldım. Benim kalbim kırıktı ve ne zaman alışmak hastalığına düşecek olsam battı. Yeniden hatırladım, unutmadığımı hatırlayarak. Biraz ağladım ama ah etmedim. Felaket kırdın beni, feci incittin. Ne diyebilirim ki sevgim acıyor….
Ve sen benden çekip gittin
Beni yalnız bırakıp
Deli gönlümü yakıp
Seni seviyorum der misin
Bir gün karşıma çıkıp
Hayallerim aşka susadı
Sensizlik yaktı canımı
I. Mektup
Elin… Elin değmiş bu mektuba.
Teşekkür ederim; Bana yazmamışsın ama..
Elbette tanıdım yazını; Değişmemiş hiç.
Değişen bir şey olmadı zaten, acı bile aynı acı.