Matematik dilinde aşk
Neymiş edebiyatın yalancı sevdaları, bir mimar matematikten anlar ve reel olur. Dedim ya gülüm sana senin anlayacağın dilden yazacağım diye, matematikle yani.
Bulunduğum konumu uzun süre düşündüm. Sonra kendimi buldum. Ben aşk çemberine teğet geçen bir doğruyum. Tek tesellim hala doğru oluşum.
Teğet geçme nedenim ise çemberin yerinde sabit
Hz.Mevlan'nın Hz.Şems'e mektubu
ikinci mektup
ey dünyanın zarifi! selam senin üzerine olsun. benim hastalığım ve sağlığım senin elindedir. kulun derdinin dermanı nedir, söyle. bu, eğer alırsam senin dudaklarından aldığım öpücüktür. eğer vücudumla senin hizmetine ulaşmazsam ruhum ve kalbim senin yanındadır. madem ki sözsüz hitap oluşmuyor, o
mygderin
o kapıdan öyle bir çıkışın vardı ki sanki unutmuştun gelişini. hani öyle anlatılmalı ki bu gidiş, bir eksiklik canımdan eksilen bir can gibi. beni bana yarım bırakıp gidiyorsun. sen de gidiyorsun. git canım sevdiğim. gitme bile demem sana. sen benim ruhumsun, canımsın. ben onlar gibi degilim. ben ruhumu seçerim onun sesini dinlerim. şimdi sen
R. D.
Rüzgârda savrulan yapraklarımdan geriye kalan cılız benliğimde içimi ısıtan tatlı bir telaştı gülüşün. Toprağın derinliklerinden işlerken yeryüzünün soğu iliklerime ve İnce bir hastalığa tutulmuş gibi ürperirken dünyanın gerçekliğine, yüzündeki aydınlık, tenindeki güzellik, sen ve senli günlerin düşsel izdüşümleriydi beni böylesine sarıp, aidiyet duygusu ile saplanmış olduğum hiçlik ve anlamsızlık çıkmazından çekip çıkaran.
Sonra gittin..
Hiçlik ve anlamsızlık dışında hiçbir şey kalmadı benden geriye. Alelade iklimlerde kaybediyorum kendimi. Günler ellerimde ufalanıyor..
Benden 21:53
Ruhum giderken
Askıda kalan bakışını giydim son defa
Bir ırmak kenarında
Diz kapakların olmadan uykuya daldım
Bu defa ismimi kulağıma
sen daha fısıldamadan uyuya kaldım
Boş bir balonu nefesinle doldururken
Kalbimi de öylesine büyüttün
Dağların ardındaki sis kadar özgür ve hürdün
Lütufların kadar güzel ve naziktin
Kavuşmadan kendince çekip gittin
Yolun açık mı bilmem ama solum açıkken çıkmazlara meylettirdin
Uğurlar olsun demeden bitmez
Zaten bitmeden de uğurlar olsun denmez
Sen aklım ve kalbimin son katili olarak
Dünyayı eskimiş bir hapise çevirdin
Gökyüzüne bakan gözlerimden
Kokuna değemediğim sürece yağmurlar ıslatmadı içimi diyeceğim
Sineye çekmeden gidişini
Durmak bilmeyen gözyaşlarıma
Artık sadece sahiden vazgeçmeyi öğretmek var
Evet tüm bu zamana karşı koyarak gitmek var
Gelmedin be gelmedin , gelmedin !
Yazık değil mi kalbime attın imzanı Bırakman gerekmiyor muydu hayatıma imzanı Olmaz böyle yaşanmaz Sen şimdi kimin huzuru olmaya gittin Beni benden ettin, ylan beni delirttin Ah be bi de yeminler ettin Neydi kusurum sevmek dışında? Söylesene her yalanına boyun eğmedim mi? Yaktıkça beni kapanmadım mı ayaklarına? Gitme demedim mi sana? Senden sonra
I. Mektup
Elin… Elin değmiş bu mektuba.
Teşekkür ederim; Bana yazmamışsın ama..
Elbette tanıdım yazını; Değişmemiş hiç.
Değişen bir şey olmadı zaten, acı bile aynı acı.