Reklamcılar 1920'lerden bu yana kendi aralarındaki konuşmalarda mesleklerinin insanlara kendilerini yetersiz hissettirip sonra da ürünlerini kendi yarattıkları bu yetersizlik hissinin çözümü diye sunmak olduğunu itiraf ediyorlar. Reklamlar dost gibi görünen düşmanların şahikası - sürekli şöyle diyorlar: Bak canım, ben senin harika
Sayfa 126Kitabı okudu
Yaşamda, sonuna kadar savaş vermeye değen şeyler vardır.
Ve sen, buna değersin.
Sayfa 66Kitabı okudu
"Ama, savaşmayı sürdüreceğim. Yaşamda, sonuna kadar savaş vermeye değen şeyler vardır.
Ve sen, buna değersin."
Sayfa 68Kitabı okudu
Yaşamda, sonuna kadar savaş vermeye değen şeyler vardır.
...Ve sen, buna değersin.
Sayfa 55Kitabı okudu
Affetmen; o haklı olduğu için değil, onu tekrar sevmen için de değil, olayı unutman için de değil. Affetmen; oraya artık enerjini göndermemen için. Affet! Sen buna değersin! Enerjin sana lazım! Kendini seviyorsan onu affet.
"Beni sevmediğini biliyorum ama savaşmayı sürdüreceğim. Yaşamda sonuna kadar savaş vermeye değen şeyler vardır. Ve sen buna değersin."
"Ama, savaşmayı sürdüreceğim. Yaşamda, sonuna kadar savaş vermeye değen şeyler vardır."
Verecek bir cevap bulamıyorum.
"Ve sen, buna değersin."
Sayfa 68Kitabı okudu
_Sanatın yaratıcı gücü, doğadan, sanatçının eli değmeden, kendiliğinden çıkar ortaya. Her sanatçı, doğanın özünde bulunan sanat nitelikleri karşısında, Aristoteles'in deyimiyle bir "öykünücü"dür. O, ya Apollo'ca bir düş sanatçısı, ya Dionysos'ca bir coşkunluk sanatçısı ya da hem coşkunluk hem de düş sanatçısıdır.
_Apollo,
"Son birkaç haftadır sensiz olmak... Canımı çok yaktı ve bir daha böyle hissetmek istemiyorum." "Seni seviyorum, Collin ve sanırım-"
"Hayır, buna değdiğinden eminim. Sen bu riski almaya değersin, eğer sen de istersen."
"Biliyor musun, sanırım bir parçam sana ilk tanıştığımız zaman aşık olmaya başladı."
