Sana güvenim sonsuz, yanlış anlama beni, birisine güvenmeden onu nasıl sevebilirim ve yaşamaya devam edebilirim ki; lakin benden kaynaklanan bir kötülük var, sadece benden kaynaklanan, her tarafa yayılıp seni de korkutuyor işte bu kötülük. Bazen düşünüyorum da ikimiz bir araya gelip ona karşı dursak buna dayanamaz; ama sonra onun üstesinden tek başıma gelmem gerektiğine inanıyorum.
Sayfa 113Kitabı okuyor
"Bak Momo," derdi, "ne oluyor,biliyor musun? Bazen önüme upuzun bir cadde çıkıyor. Öyle uzun ki insan bunun sonu gelmez sanıyor."
Beppo bu kadarcık laftan sonra bile önüne bakarak bir süre susar,sonra devam ederdi:"O zaman acele etmeye başlıyorsun. Gittikçe daha çok acele ediyor insan. Her önüne baktığında yolun hiç de kısalmamış olduğunu fark ediyorsun. Daha hızlı ve daha gayretli çalışıyorsun;sonunda nefesin kesilip güçsüz kalıyorsun. Ve cadde hala upuzun bir şekilde seni bekliyor."
Susup biraz daha düşündükten sonra sürdürdü konuşmasını:" insan caddenin tamamına bakıp hemen bir karara varmamalı. Her zaman adım adım ilerlemeli. Sürekli bir adım sonrasını düşünmeli,bir adım,sonra derin bir nefes,sonra bir süpürge. İşte o zaman hayat zevkli olur. Önemli olan işini iyi yapmaktır. Öyle de olmalı."
Uzun bir süre susup yeniden konuşmaya başladı:"Bir de bakarsın ki adım adım bütün yolu bitirmişsin. Nasıl olduğunu anlamadan ve yorulmadan."
Ve ben sabahın ilk ışıkları altında
Seni bir kere daha sevmeliyim.
Sayfa 53
Ben seni düşündüğümde,
Yağmur yavaşlar, zaman yavaşlar.
Kelime trafiği olur ve bir cümle ölürdü,
ben ise yaralanırdım.
Ateş böcekleri aydınlatırdı geceyi uykusuz kaldığım zaman, ve ben de kimliksiz uzaklara bakardım.
Nemrut’la çok denk geldim gündoğuşunda ve rüzgara karşı tütün tarlasına sığındım.
Havayı kaplamış soğuk bir sis.
Yağmur ise her an yağabilir.
Kırışmış elleriyle sıkıca tuttuğu kibriti tutuşturup tütün yakan yaşlı adam,
hüzünle bakıyordu karanlık geceye.
Ay karanlık…
Ahmet Arif geliyor aklıma ve cırcır böcekleri eşliğinde başlıyorum şiire:
“Maviye, maviye çalar gözlerin
Yangın mavisine.
Rüzgarda asi körsem,
Senden gayrısına yoksam, bozuksam,
Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel, gel,
Ay karanlık.”