Bir mezar sessizliğinde..
Kaderin gelişini beklerim..
Çağdaş bir çarmıhın ortasına asılmışım.
Yaşamı özleyerek..
Ortadoğusal bir acıdır bu..
Diclenin Fıratın kanla bulaşmışlığı..
Yanmış ve kül olmak..
yeniden doğuşları ümitlenmek..
Güzelliğini kaybetmiş ölümlerin..
son dileğidir oysa.
Şimdi yaratılmayan bir şiire benzemen.
Boğazı sıkan bi lanet..
Kuralı nefesi kesilmek..
Duyuşu olmayan çığlıkların..
Cerahat akan bedenlerin.
Tutulamayan ellerin kaçışındandır.
Belki de seni arıyorum.
Zalim bir yalnızlıkta hatırlarken seni.
Ayrılığın gerçekliğinde..
Yabancı gülüşlerde..
Vaveyla
Yanıl
Sanma ki şimdi kabardı aşkım,
İnanma geçtiğine.
Sözlerim yarım kaldı hep,
Suskunluklarımı kusamadım.
Özlemlerim hatıra defterimde,
Tutunamadım.
Çiçek kokuların hep üstünde,
Tozlu raflarımı kokladım.
Gecelerimi sana söyledim,
Gündüzlerimi kaybederek.
Korkularımı pranga ettim sevgime,
Aşkımı göremediğimden.
Ve korkularımı halat ettim,
Yaşatamadığımdan seni kendime.
İyi geceler
Şöyle bir durum var. Ne kadar erken anlarsanız geleceğiniz o kadar rahat geçecek. Tabii ki sancılı günlerden sonra. Ama o sancıya da ‘iyi ki’ diyeceksiniz.
Mevzu şu: İkili ilişkiler, gerek arkadaşlık gerek sevgililik olsun, ikili çabaya bakar. Sen istediğin kadar tut o umudu uçurum kenarında. Karşı tarafın parmağının ucuna bakar bazı şeyler ve an gelir o yuvarlanışı izler durursun. Sen bitirmek istemesen de karşındaki bunu istiyorsa yapabileceğin en sağlıklı şey uymak.
Senin için rahatsa, gerisi önemli değil. Bırak sonra kopuyorsa kopsun kıyamet. Savaş alanı dağıldığında seni bahar bekleyecek. Er ya da geç anlayacaksın.
Bu saatler yine sen saatleri, 03.46
Uykunun göze girmemesi, telefonumda açık olan fotoğrafın, arkada çalan müzik ve elimde olan sigaram, tek dalım.
Aslında yatağa girmeden önce 6 dalım vardı ama hepsi sana bakarken tükendi.
Ama artık fotoğraına bakarak uyumak yetmiyor bana, ben artık sesinle uyumak istiyorum. Müslüm Gürses ile birlikte.
Müslüm Gürses ne güzel söylemiş öyle değilmi; Hep sen varsın aklımda düşünmem başka bir şey, gelde bitsin bu hasret ayrılık acı bir şey.
Yine sana anlatamayacağım ve aktaramayacağım sevgim çünkü seni rahatsız edeceğini ve seni üzeceğini bildiğim sevgim.
Bu saatler yine sen saatleri.❤️
Kalbin ve aklın savaşı
Kırk yıldan fazladır açılmayan kapı sen geldin diye açıldı. Acaba dışarıdan mı kilitliydi de açamadım yoksa hiç mi açma teşebbüsünde bulunmadım, hatırlamıyorum. Hatırladığım bir şey varsa o da buradan çıkışımın mümkün olmayacağıydı. Görüyorsun tek göz oda sadece ama verdiği azap koskocaman. Kapkaranlık oda, duvarlar azabıma eşlik edecek koyulukta, pencereden içeri giren ışık ise utanıyor burada bulunmaktan. Zaten hep kapalı yırtık çarşaflardan perdelerim. Daha net gör diye açtım, buranın sefaletini, acımasızlığını, seni nasıl kendinden soyutladığını. Şu köşede duran kokuşmuş yatak, bir gün bile işlevini yerine getiremedi. Ben engel oldum, sen engel oldun, suç bende, bütün suç sende. Bu yatağa uzanıp dalıyorum hayallere; öldürüyorum kendimi, öldürülüyorum kafamda kurduğum o sahte dünya tarafından. Sen beni gerçek hayattan, canlı hayattan mahrum etmeseydin belki gerek kalmazdı o sahte kurgulara, kendimi hep kahraman yaptığım, güya bana ihtiyaç duydukları, herkese öğütler verdiğim (kendimin hiç ihtiyacı yokmuş gibi) o hayal dünyasına, gerek kalmazdı.
Seni saf bir güzellik için sevmedim, ruhunun ışıltısını, gözlerinin buğusunu, heyecanlanınca ve üzülünce titreyen sesini, o masum çocukluğunu sevdim.
Ölürken bile tutmak istediğim eller, senin ellerindi..
Aykut Özcan
Blue Jeans
Kot pantolon, beyaz tişört.
Odaya doğru yürüdüğünde bilirsin, gözlerimi yaktın.
James Dean gibiydi, gerçekten.
Ölmek için çok gençtin ve kanser gibi hastaydın.
Sen punk rock tarzıydın, bense hip hop'la büyümüşüm.
Ama sen bana favori kazağımdan daha çok yakıştın.
Ve aşkın ne demek olduğunu biliyorum, aşk incitir.
Ama ben hala
Ve ben hala,ne zaman içim daralsa
Seni merak ediyorum...
Sana vurgunum seni gördüğüm o kutsal günden beridir
sevmeyeceksin beni, bir tek bana mahsus presbiyopi gözlerinden belidir
şimdi ölsem tam zamanı ve yeridir.
(Boran Deniz)