Müthiş tespitler...
"İsrailli Yahudi yazar Alon Mizrahi: Filistin Devrimi, Fransız Devrimi'nden daha etkili olabilir…”
“Filistin dünya gençlerine, kapitalist, kurumsal dünya düzeninin acımasızca inkar ettiği hayatın anlamını ve manayı yeniden öğretiyor.
Tarih boyunca tam da mekanik, dikey ve izole bir varoluş biçiminin insanlığı
Yaşamak bir manga asker karşımda
Ateş etmeyin diyorum
Bir diyeceğim var
Gözlerimi bağlamayın
Son defa görmek istiyorum insanı
Göğü, güneşi, denizleri
Ve bu son ölümün olsun diyorum
Bir daha öldürmeyin beni.
Ümit Yaşar Oğuzcan
Düşeceğiz; kan, et ve kemikle
Tadacağız önce, haykırışlarımız etrafı sarsacak
Acı verecek gerçekler, tedirginlik bedenimizde
Yangınlar çıkaracak...
Anlayamayacağız; önce düşerek ağlayacağız
Ardından kalkarak ayağa, sevineceğiz.
Bir ikilemi yaşayarak daima, gezerek toz toprakta
Ansızın savrulacağız.
Kendimizi, arkadaşlarımızı ve dostlarımızı hatta,
Tanımadığımız siluetleri dahi, kırıp yıkacağız;
Son anımıza kadar dehşetle yaşayarak, son anımızda
Bir kara toprağa sürüleceğiz, öyle ya da böyle
Düşeceğiz; kan, et ve kemikle.
D.p taarruz
ÇÜNKÜ İSLÂM, BENİM İÇİN GÜZEL ve ASİL OLAN HER ŞEYİN DİĞER ADI
- "Ben bir Müslümanım ve öyle kalacağım. Kendimi dünyadaki İslâm dâvâsının bir neferi olarak telakki ediyorum ve son günlerime kadar da böyle hissedeceğim. Çünkü İslam, benim için güzel ve asil olan her şeyin diğer adı...
Toprağında Sırılsıklam...
Sordu, nasılsın??
Fiziken; iyi, ruhen; "kül eviydi"...
İç çekti,
Derin bir son nefes daha çekti; içine...
Tütün sarılır ya hani...
Parmakları sararmıştı tütünden
Tek nefeslik miydi bu cigaralar?
Ölüyorum be anne
Sen beni görmüyor bilmiyorsun
Oğlun ölüme aşık olmuş anne
Gözü yolda azrail'i bekliyor sessiz
Sevmek istemişti oysa bir kez elifi
Bağlanmıştı yollarına ve ilk kez güldü onunla
Şimdi elleri boş
Kalbi yaralı
Gönlünde yangınlar kopuyor
Ölüyor annen oğlun günden güne
Sen yoksun anne
Son kez sarılamayacaksın, göremeyeceksin
Sarılacak beyaz bir kefene toprak olucak oğlun
Gökyüzünde bütün yıldızlar pasparlak sadece bir tanesi sönük
Sen parlaklara yöneliyorsun hepsiyle kötü son bitiyor hepsi ölüyor
Ama asıl olay sönükte
Sönük görünmez bir yıldız ama sonsuz ve mutlu sonsuz
Bir Yaz Günü
Bu dünyadaki her şey geçici:
Hayat değişir, insanlar gelip geçer ve mevsimler asla kalmazlar. Asla unutmamalısınız ki şu anki hâliniz vardığınız son yer değil.
Son otobüs ilahisi:
"üstüm başım dünya bulaşığı.
En çok böyle günlerde "dönecek bir evim olduğuna şükrediyorum.
Ev, mahrem ve temiz çünkü."
“beni güzel hatırla!
bunlar son satırlar...
farzet ki, bir rüzgârdım, esip geçtim hayatından
ya da bir yağmur sel oldum sokağında
sonra toprak çekti suyu...
kaybolup gittim, belki de bir rüya idim senin için.
uyandın ve ben bittim...”
"Eğer bir şey yapmak istiyorsanız, en uygun zaman şimdidir." diyor;
Barbara Kingsolver ve insana ilk hatta son bakışta da mantıklı gelen bir söz bence.... :)))
Hayat, çoğumuz için sonsuz bir kaynak gibi görünüyor fakat öyle olmadığı bence kesindir ve tartışmasız....
Sonsuz bir kaynak gibi görünüyor olmasından mütevellit;
“Gel, birlikte gidelim, bir deniz kenarı olalım” diyordum.
O, yaşamı boyunca hiç denize girmediğini, güneşte gövdesini yakmadığını yazıyordu.
“Gel” diyordum. “Bizi bir deniz bilir. Bir deniz bizi olduğumuz gibiliğimizle sarar, bağrına basar.”
Gelmedi..." diyordu Cavit Kürnek. Çünkü Arkadaş:
"BEN
yüzmeyi bilmem.
denizi sevmem, çünkü yüzmeyi bilmem.
bacaklarımı hiç mayo giyip güneşte yakmadım.
ben mayo giymedim hiç." diyordu. Sonrasında, tartışmalar, suçlamalar, kırgınlıklar ve kesilen arkadaşlık.
Kürnek, 5 yıl önce bir Şubat gününde ayrıldı aramızdan. Tüm o kırgınlıkları, hataları, yanlışlıkları dünyada bırakarak gitti Arkadaşın yanına, elinde bir deste umut çiçeğiyle.
Sina Akyol, Arkadaş'la, 1970 yılının Nisan ayında tanışmış. Ankara' da... Kızılay'a doğru giderken, bir şiir gecesi çıkışında... Aralarındaki bazı farklılıklar, farklılaşmalar olsa da, Arkadaş'ın son zamanlarında araları biraz açılsa da, yine de devam eden bir arkadaşlık.
"Ankara'da, Zafer Çarşısında gördüm Arkadaş'ı.
Arkadaşlarıyla birlikte, oturmuş çay içiyordu.
Uzaktan selâmlaştık.
Nasıl olsa yarın bilemedin öbür gün... yakından
selamlaşırdık (!)
Olmadı. Selâmlaşamadık." Yarın, belki öbür gün... Ama sonra ölüm. En az yaşam kadar gerçek ölüm, Akyol'u da, yine bir Şubat günü, aldı bizden.
İki dostundan çok daha öncesinde, 1973 yılının bugününde, Arkadaş Zekai Özger hayata gözlerini yumdu. Yaşasa 76 yaşında bir ihtiyar olacaktı. Olamadı. Sonsuzluğunun 51. yılında, sakalsız oğlanı, büyük bir saygı ve derin bir sevgiyle hatırlıyoruz.
Ahmet Ünal
@Bloodyking
·21 Ağustos 2021 20:05
Ankara'da, Zafer Çarşısında gördüm Arkadaş'ı.
Arkadaşlarıyla birlikte, oturmuş çay içiyordu.
Uzaktan selâmlaştık.
Nasıl olsa yarın bilemedin öbür gün... yakından
selamlaşırdık (!)
Olmadı. Selâmlaşamadık.
En son, morgda gördüm onu.
Tabutunun içinde...
Alnındaki izleri sorduğumda, yapılan otopsinin
izleri olduğunu söylediler.
......................
73 yılının 9 Mayıs günü uğurladık Arkadaş’ı.
Üstüne çiçek ve toprak attık.
Ve bir süre, inanamadan yaşadık ölümüne.
......................
