Bir insanın özü ancak onu kaybettiğimizi görmek zorunda kaldığımızda, o insan bir veda sürecine girdiğinde ortaya çıkarmış.
Sayfa 20 - Yapı Kredi Yayınları
Biliyorum, çekiniyorsun, başta ben de bunu kabul etmekte zorlanmıştım. Birbirimizden hiçbir farkımız yok. Hiç endişelenme, ben sana yol göstereceğim. Ben bütün bunları söyledikten sonra Jacob nazikçe elimi tutup gülümsüyor ve hançeri saplıyor: “Artık lisede değiliz. Sen harika bir insansın ve bildiğim kadarıyla güzeller güzeli bir ailen var. Çift terapisi yapmayı düşündün mü hiç?” Bir an afallıyorum. Sonra masadan kalkıp dosdoğru arabama gidiyorum. Gözlerim yaşarmıyor. Veda etmiyorum. Arkama bakmıyorum.
Sayfa 62Kitabı okudu
İnsanlar birbirleriyle nasıl vedalaşır, Jane? Nasıl yapılır bu tören? Öğret bana. Pek bilmem çünkü."
"Birbirlerine, hoşça kal, güle güle, derler, efendim... Ya da beğendikleri başka bir veda sözcüğü seçerler."
"Söyle, öyleyse."
"Şimdilik hoşça kalın, Mr. Rochester."
"Peki, ben ne diyorum?"
"Güle güle diyorsunuz, efendim."
"Şimdilik güle güle, Miss Eyre... Bu kadarcık mı?"
" Bir şey demeyeceksin gidiyorum!" dedi.
Gelmemiş birine "git." demek.
Dilsize "konuş." demek gibiydi.
Sustum...
Ve tarih,
Gelmemiş birinin gidişine şahit oldu.
Size veda ediyoruz, istasyonun penceresinden bakıyor, uzayın karanlık denizinde pırlanta gibi parlayan dünyayı görüyoruz. Dünya güzel, masmavi, ışıl ışıl, harikulāde. Yeni doğmuş bir bebeğin başı gibi de nazik görünüyor.
"seni kollarımla sarmak ve kalbimin içine yerleştirmek istiyorum. içindeki güzellik öyle ki, seni sonsuza kadar öpmek istiyorum. seni sevdiğimden daha fazla ve de daha çok sevemem..."
