Hikâye, alkol ve afyon bağımlısı ruh hastasının hayatı anlamlandırmaya çalışması, güzellik ve dürüstlüğü aradığı yolda yenik düşerek, kendini şeytana teslim edişini anlatıyor. Kitaptaki kahramanımızın işi kalemdanlar* üzerine resim yapmak, bunları boyamak. (*Kalemdan: Ar. eskilerde kalem konulan kutu). Yaptığı resimlerde hep bir servi çiziyor. Dibinde kambur ihtiyar bir adam, bağdaş kurmuş oturuyor, Hint fakirine benziyor. Karşısında siyah entarili bir genç kız, ona eğilmiş bir gündüz sefası uzatıyor, aralarında bir dere.
Bu resmettiği güzel ile evinin penceresinde rast geliyor. Bir bakıyor aynı manzara. Sonrasında gelişen olaylar bir sanrı mı yoksa gerçek mi, işte orası size kalmış..
Kör Baykuş romanının ilk yayını Hindistan’da yapılmış, çünkü yazarın memleketi İran’da satışı yasaklanmış. O dönemin politik havasında çeşitli içsel buhranlar (alkol ve afyon bağımlılığı gibi) yaşayan Sadık Hidayet, başbakan olan eniştesinin katledilmesi sonucunda dünya hallerine dayanamayıp, kendi iradesiyle gazı açarak Paris’te hayatına son vermiş. Ölümünden az önce de bir hikâye taslağı ele almış. Onun ölüsünü bulan 25 yıllık yakın dostu Bozorg Alevi üzerinde şu notu bulmuş:
‘Annesi, ‘Salgı salamaz ol,’ diye beddua eder yavru örümceğe. Küçük örümcek ağ yapamayınca, ölüme kurban gider.’
‘Sadık Hidayet’in Biyografisi’ başlıklı bir Son Söz’de, arkadaşı Bozorg, Hidayet’in geçirdiği bu bunalımla hareket ederek, dokundurucu bir yazıyla kitaba veda ettiriyor..
Kitabın genel havası o kadar ağır ve melankolik ki, Kafka üslubunu sayfaları arasında çok fazla hissettim. Bayağı bir bunaldım okuyunca..
