Vedasız Gidiş
"Ne kadar uzaĝındayım sevmelerin.
Ve merhametin
Ve keşkelerin..
Ve pişmanlıkların
Ve kırgınlıkların
Kaç nefes sonrası gerçek
Aldığım kaç nefes yalan
Hangi ayrılığın baş ucunda söylendi
Aşkın selasi..
Âmâ yüreklerde miydi esareti
Yalnızlığın..
Ve öznesiz cümlelerimde mi kalmıştı düşler
Kimdi bu yalın ayak kaçan sokağımdan
İzbe kaldırımlardan gölgeleri koparan
Hangi yabancıydı..
Hangi şairin dipsiz kuyu sükûtunda kalmıştı hüzünlerim
Ve acı gülüşlerim
Ve tatsız dönüşlerim..
Ve vedasız gidişlerim.."
Istakoz-sagopa
Gördüklerim doğruysa, bu çekip gidiş vedasız.
Benimle yaşlandılar ama benden önce öldü anılarım.
'Her veda acımasız mı olur?' diye sormuştu bir keresinde..Çünkü yapacağı şeyin bırakacağı yıkımları önceden görmek istiyordu..'Vedalar değil de elvedalar daha acımasız olur.' dedim bende. O an gözlerine bakamıyordum..Çünkü belliydi bir gidiş haritası çizilmiş ve veda söyleyişi için hazırlık aşamasına girilmişti..Gözlerini benden kaçırarak 'Veda ile elveda arasında ne fark var ki?' diye sordu bu sefer. Gidişinin onda bu kadar heyecan yapacağını bilemedim..Sonradan anladım..Elleriyle oynardı hep heyecanın büyüsüne kapılınca..'Elveda deyince bekliyor insan..Elveda, gidiyorum ama elbet bir gün geleceğim gibi bir umuttan ibaret.' dedim. Gitme dercesine ellerini tuttum...Neyse bu konuşmadan bir hafta sonra hem vedasız hemde elvedasız terketti..Işte o zaman anladım ki kendi dünyasında bir gidiş şekli üretmişti..Vedasız..elvedasız..Işte bu yıkımların enkaz bulmuş hali idi..