"Hekimlerin verem için söyledikleri burada da geçerlidir: Başlangıçta bu hastalığı iyileştirmek kolay, ama teşhis etmek zordur; zaman geçtikçe, başlangıçta teşhis ve tedavi edilmediği için, hastalığı teşhis etmek kolaylaşır, ama iyileştirmek zorlaşır. Devlet işlerinde de aynısı olur: Devlette ortaya çıkan hastalıklar önceden görüldüklerinde (bunu ancak uzak görüşlü birisi yapabilir) çabuk iyileştirilirler; ama bu hastalıkların görülmemesi ve herkesin görebileceği şekilde büyümelerine izin verilmesi durumunda, artık herhangi bir tedavi söz konusu olamaz."
Verem hastalığı, bilirsiniz sevgili dostum. Çok garip bir hastalıktır. Verem hastası çoğu kez farkına varmadan ölür. Natalya Vasiliyevna, vefat etmeden beş saat önce, iki hafta sonra kırk elli kilometre uzakta oturan teyzesini gidip görmeyi tasarlıyordu.
Bizim modern sağlık anlayışımızın ayırt edici özelliği ise tamamen olumsuz/negatif bir anlam taşımasıdır. Hastalığın bolluğunun -sayısız tehlikelerinin, çok ânî ve öngörülemez saldırılarının- o denli etkisi altındayız ki, sağlığı, sadece hastalığın yokluğu olarak değerlendiriyoruz. Tıpkı, yalnız bir casusun, duşman kampına sızıp düşmanını ateşin etrafında otururken görünce, ayağınin altındaki dal parçasının hışırdamasından endişelenip titremesi gibi; bu dünyadan geçen seyyah da, bir elinde atkı, diğerinde de ilaç şişesi, her an ölümün uyuyan tümenini rahatsız edeceğim korkusuyla yoluna devam ediyor. Her ne kadar üç kez kutsanmış isede, bir sağa, bir sola dönüp sadece kişisel çıkarını düşünerek öte tarafı keşfetmeden bu dünyadan geçiyor.
Bizim sağlık anlayışımız, olumsuzlamaya dayalı bir şeydir. Karşıt tehlikelerin, birbirlerini etkisiz kılmasıdır. Ne romatizma olacak, ne gut hastalığı, ne safra, ne de verem; ne baş ağrısı, sırt ağrısı, kalp ağrısı, ya da "bedenin maruz kaldığı binlerce sarsıntıdan" herhangi biri. Bunlar gerçeklerdir. Sağlık bu gerçeklerin salt yokluğundan ibarettir.
Sayfa 19Kitabı okuyor
İnsanın vebayı veremden daha çabuk ve kolay kontrol altına alması ve ona hakim olması bir raslantı değildir. Veba, korkunç bir şekilde ve ölüm saçarak gelir, verem ise yavaş yavaş kemirir. Biri müthiş bir korku yaratır, öteki tedricen artan bir aldırışsızlığa sevkeder. Bunun sonucu şudur. Bütün enerjisi ile ve hiçbir engelden çekinmeden vebaya karşı yürüyen insan, vereme karşı set kurmakta çok yavaş hareket etmiştir. Bu şekilde insan vebaya hakim olmuştur, fakat verem de insana hükmetmektedir. Millet organizmasındaki hastalıklar da aynen böyledir. Hastalık daha başlangıçta facia getirmiyorsa, insan ona yavaş yavaş alışır... ve uzunca bir zaman geçtikten sonra da bu hastalıktan ölüp gider. Ne kadar acı da olsa, bu bozulmayı kaderin hastalığa yaklananın üzerinde göstermesine yine de şükretmelidir. Çünkü böyle bir facia bir defa olur. Ve ancak bu şartlar altında üstün bir çaba ve kesin bir kararla bir tedavi yolu bulmaya çalışılır. Fakat böyle bir durumda bile bilinmesi gereken ilk şey sözkonusu hastalığı meydana getiren asıl sebeplerdir.
Sayfa 162 - PDF - ANONİM YAYINCILIK TAM METİNKitabı okudu
Suriyelilerin ve Afganların gelişi son 30 yılda Türkiye'de ilk kez verem hastalığının artması ile neticelenmiştir. Keza 2005'te binde 5'e düşen Tüberküloz %3.6'ya çıkmıştır. Binde 2'ye düşen suçiçeği hastalığı daha 2015'te %4'e çıkmıştır. Yok edilen el-ayak hastalığı 10 binde 1'den %2'ye çıkmıştır. 2011 öncesinde 11 olan kızamık vakası göç sonrasında 1000'i geçmiştir. Gaziantep'te yok edilmiş olan şark çıbanı ve çocuk felci tekrar ortaya çıkmıştır.
Sayfa 75Kitabı okudu
