Ölüm denen şey kolay geldi ona,hatta ölürken gülümseyebiliyordu insan,gerçekten,denedi,hem de pek güzel gülümseyebiliyordu ve ölüm de güzel ve huzurlu,doğaüstü mutlulukla ışıldayan bir yüze sahip olmak hiç de güç değildi.
adem'dim ben ve uzaklık,yeryüzü cennetimdi benim.
ne gereği vardı ağaca doğru yürümenin?
ne gereği vardı elimi meyvaya doğru uzatmanın?
ne gereği vardı o akkor yıldıza yaklaşmanın?
uzaktan göğün ışığıdır güneş,ama yaklaşınca bir cehennem ateşidir.
bırakmalıydım,uzak aydınlığıyla uzun süre,uzun süre sallasın beşiğimi,buralara gelip yanmak yerine!