Ben her şeyi anladım anlamasına da, kendime gerçekleri anlatmak çok zor. Beynim al bu gerçekler senin diyor, kalbim ise bu kadar acımasız olma der susar. Kalbim yanılıyordu acımasız olan beynim değildi.
Ve masalın sonunda aynen şunlar yazacaktı; " bir vardı ama biri yoktu. Bir de ölüme gitti diğeri hiçliğe. Biri susuz sonsuzlukta, diğeri veryansın etti ona kalan yalnızlıkta. Şimdi giden darmadağın, kalan hisli giden kırgın ve giden dönmeyecek kadar küskün...