Vesselam..
İnsan, hayatından birini bir kez yolcu ettikten sonra, devam eden hayatının içindeki bütün kalanlarının da gidenlerinin ağıdını o yolcu ettiği bir kişiye yakıyor. Pencere dibindeki güvercin ve yavrusunu yolcu ederken de; gönül turnalarını katar katar infaz ederken de... Kimse kimsenin yoluna izin verilmediği sürece kuş koyamaz. Şunu çok iyi biliyorum ki; herkes her şeyi bilerek ve isteyerek yaptı. Yaşamak gibi bir derdim vardı benim, yalansız ve kötülüksüz. Düzenden midir bilmiyorum ama şunu çok iyi anladım ki insanların hayatında olmak için meşrebi geniş ve midesiz olmak gerekmiş. Lakin benim bütün benliğim, daha cümle bile kuramadan reddetti bu durumu. Kırdığın kadar kırılırsın bu hayatta ve kimse suçu dönüp de kendinde aramaz. Herkes kendi kırgınlıklarını bilir, herkes kendi davasını ve acısını en haklı zanneder. Dedim ya hani, yaşamak gibi bir derdim vardı benim. Yaşamak için vakit bulmaya çalışmak gibi bir derdim. Bu vakti benden alanlar da, yollarına konulan kuşların infaz emrini verenler de bir şeyi bana çok iyi öğrettiler. "Herkes her şeyi bir şeylerin yıkılacağını bile bile, dağılacağını bile bile, yollarına infaz edilen kuşların vebalini bile bile, bilerek ve isteyerek yaptı."
Vesselam..
-ҡαɓαҡ૮ı
İnsan anlaşılmaz mahluk vesselam… Adaaam sen de!
Sayfa 122 - Martı yayınlarıKitabı okudu
Kitaplar efendim, aklın kalbe değdiği yer gibidir.
Hayatta neden hep bi beklemek düştü bana? Kader mi, imtihan mi? yoksa yapıp yapmadıklarımin bir bedeli mi? Bazı soruların cevaplarının bilinmeyisi de ayrı bir rahmet sanırım. Hangisi işinize gelse ona tutunma imkanı veriyor bu bilinmezlik. Ancak canınızın her şekilde yandığı ve bir ömür boyunca da yanacaği gerçeği değişmiyor. Ve en tuhafı da esas bilinmezlik sebebiniz; seçimlerinizin başkalarının seçimleri ile çakışması. Hele bir de çakışma, çatışmaya dönüştü mü, intihanlardan imtihan beğen. Geride kalmak ayrı imtihan, bırakıp gitmek ayrı... Bakakalmak ayrı bir imtihan... Ardından bakıldığını bilmek ayrı. Bu hayattan ne öğrendin derseniz bana, arkada kalan olmanın, bakakalmanın her ne kadar can yaksa da daha kolay olduğunu öğrendim. Giden olup acabalarla bogusmanin, başka yuruklerin yüküyle bir geleceğe yürümenin, vicdan sahipleri için hep daha zor ve yorucu olduğunu öğrendim. Yükü ağır olanların, yükü hafiflesin, acıları dinsin zira hayatta çok sorumluluk var, o sorumluluklari ihmalin de yükünü o yürekler yüklenmesin. Vesselam...