Hafızamızın çoğu aslında gereksiz şeylerle doludur, sadece çok az bir kısmı bizi ilgilendirir. Ama ilgilendiğimiz o yer canımızı yakan yerdir.
... kaybetme maceramız daha ana karnından çıktığımızda başlar. Hiç emek harcamadan hüküm sürdüğümüz, dünyanın en güvenli en yumuşak korunağını, ana rahmini kaybederiz önce. Bizden intikam almak için bekleyen dünya, sanki niye çıktın oradan dercesine gözlerimizi yakan ışıkları, kulaklarımızı tırmalayan gürültüsü, sıcağı, soğuğu, açlığı, kiri, hastalığıyla saldırır üzerimize...
Sürekli bir eksiklik duygusu, zaman zaman akla gelen, uysal bir diş ağrısına benzeyen acı: unutmak buydu...
Okur Takip Önerileri
En zor olan da onlarca insan içinde, acınızı hiç birinin dindirememesi…
Yaşadığım her şeyden bir ders çıkardım. Hiç birini atmadım. Sakladım. Kimini zihnimde, kimini fikrimde, kimini de yüreğimde..
