Barakmuslu Mezarlığı
Kuş uçmaz, kervan geçmez, karanlık tuttu yolları
Gözün gönlün kararmış sen nasıl gecesin hey gidi
Buğdaysız, çavdarsız kara ekmeğe benzersin
Yıldızların, hani yıldızların, çiçeklerin nerdeler
Kalbin neden durmuş rüzgarı kesilmiş değirmen gibi
Suya indi çakallar, suya indi söğüt dalları
Barakmuslu mezarlığı kımıldanır
...
Sonra iyice efkar basıyor ve başlıyorum bir Ege türküsü söylemeye:
“Ben kendimi gülün dibinde buldum
Kuru kuru sevda imiş sarardım soldum
Sevda bir düş imiş kendime yordum
Ay karanlık, gece vurdular beni
Yarin çevresine sardılar beni.”
***
Türkünün ikinci bölümünde de
“Dünya bir gölgeliktir” diyor.
Bu dizelerle yüreği kamaşmayan insan olabilir mi hiç!
İyi ki bu muazzam türkülerimiz var yoksa bu tımarhanede her an çıldırabilir insan.
(Gözüyle Kartal Avlayan Yazar, Zülfü Livaneli, sf. 200-201)