Şairin adı yok, sandılar adı sen...
Öfkeli şair soyu diye bir laf var Latincede."Genus irritabile vatum" diyorlar benim gibilere.Derdi bitmeyen ve bitmeyen dertlere öfkelenen şairlerin derin hassasiyetine vurulmuş bir damga. Ensemde.Tam ensemde var ondan. Rüzgâr enseme değdikçe, sızlıyor o damga.Ta Latin'den beri, Fatih'ten çok çok önceleri...
Anlayamadığım bir gerçekle bir kez daha karşı karşıya geldim. Kendimi yok olmuş, umutsuzluğun dibine inmiş sandım. Her şeyden elimi eteğimi çekince, huzuru bul-dum. Böyle anlarda, sanırım insan kendi kendini buluyor ve kendine dost oluyor. İçimizde, bilmem hangi önemli gereksinimi karşılayan bilmediğimiz bir bütünlük duygusuna, artık hiçbir şey üstün çıkamaz. Serüven peşinde koşarak kendini tüketen Bonnafous, bu huzuru buldu sanırım. Guillaumet de kar içinde buldu bunu. Enseme kadar kumlara gömülür, susuzluktan yavaş yavaş boğulurken, yıldızlar altında yüreğime kadar sımsıcak olduğumu unutabilir miyim?
Öfkeli şair soyu diye bir laf var Latincede. “Genus irritabile vatum” diyorlar benim gibilere. Derdi bitmeyen ve bitmeyen dertlere öfkelenen şairlerin derin hassasiyetine vurulmuş bir damga. Ensemde. Tam ensemde var ondan. Rüzgâr enseme değdikçe, sızlıyor o damga. Ta Latin’den beri, Fatih’ten çok çok önceleri…
Sayfa 21Kitabı okudu
“'We want to exact revenge and heap insult on all whose equals we are not' – thus vow the tarantula hearts.
'And ‘will to equality’ – that itself from now on shall be the name for virtue; and against everything that has power we shall raise our clamor!'
You preachers of equality, the tyrant’s madness of impotence cries thus out of you for 'equality': your secret tyrant’s cravings mask themselves thus in your words of virtue!
Aggrieved conceit, repressed envy, perhaps the conceit and envy of your fathers: it erupts from you like a flame and the madness of revenge.
What is silent in the father learns to speak in the son; and often I found the son to be the father’s exposed secret.
They resemble the inspired, but it is not the heart that inspires them – but revenge. And when they are refined and cold, it is not the spirit but envy that makes them refined and cold.
Their jealousy even leads them along the thinkers’ path; and this is the mark of their jealousy – they always go too far, such that their exhaustion must ultimately lay itself to sleep in snow.
From each of their laments revenge sounds, in each of their praisings there is harm, and being the judge is bliss to them.
But thus I counsel you my friends: mistrust all in whom the drive to punish is strong!
Those are people of bad kind and kin; in their faces the hangman and the bloodhound are visible.
Mistrust all those who speak much of their justice! Indeed, their souls are lacking not only honey. And when they call themselves 'the good and the just,' then do not forget that all they lack to be pharisees is – power!"
On the TarantulasKitabı okuyor
Yok yok mübarek hepsi var
Midemde öğle yemeği , ensemde güneş , aklımda aşk , ruhumda telaş ve kalbimde de bir sızı vardı .
.
Sayfa 261 - YAPI KREDİ YAYINLARIKitabı okudu
Şuan gerçekten iyi hissetmiyorum. İçimdeki burukluğun sebebini bilmiyorum.
Bir yanım etrafı dağıtmak isterken diğer yanım sadece bağıra bağıra ağlamak.
Beterin beteri var dediklerinde çok haklılar.Beter gecenin daha beter gecesi varmış.Ne hissettiğimi bilmiyorum,ne istediğimi bilmiyorum hayatım boyunca arada kalmışlığı ensemde hissettim hep.
Ne beyaz kadar temiz ne siyah kadar kirliyim.
Grinin en masum hali olur mu?
İnan bana kime nasıl davranacağımı ya da ne diceğimi bilmiyorum.
Şuan düşmanım bile olsa yanımda otur yanıma iki dakika ağlıyayım yanında diyebilirim,
Şu arafımı yerin dibine gömmek istiyorum.
Bence boşuna artık bu yalvarış.
Ben yerimde debelendiğimle kaldım,her seferinde canımdan can gidişiyle kutladım kaybettiğim herşeyi...
