George Orwell'in 1984 kitabında dediği gibi : "Zeki bir insana en büyük işkence, cahillerin tercih ettiği düzende yaşamaktır."
Kim daha temiz?
Üstü başı parlayan mı?
Yalan konuşup yüreği parlayan mı?
Kim dost?
Yara bandı yapıştıran mı?
Yaralarını öğrenmeye çalışan mı?
Hangisi gerçek?
Ölüm mü?
Yaşam mı?
her adımda ruhumu bir yangına gönderdim
her anımda yeniden seyrettim öldüğümü
Reader Follow Recommendations
Dinle küçüğüm: Ağaca güvenebilirsin. Bilirsin ki elma ağacı elma verir, erik değil. Hayvanlara güvenebilirsin; çünkü aslan, aslan gibi davranır maymunluk etmez. Ama insana güvenemezsin; zira o, yüzüne gülümserken arkasında hançer gizleyebilen tek yaratıktır.
| Emine Supçin
Hayat, ne aşk davasıdır, ne de ekmek kavgasıdır.
Hayat, insan kalabilme mücadelesidir.
Şerefinle, namusunla, onurunla...
Che Guevare
Kimseyle hiçbir konuda yarış halinde değilim.
Kimseden akıllı, kimseden güzel, kimseden iyi olma gibi bir iddiam yok. Kimse için en değilim.
Daha değilim.
Bu devasa iddiasızlığın bana verdiği özgürlüğün hastasıyım.'
Sabahattin Ali
"Dost gerçekleri, düşman işine geleni. Deli ağzına geleni. Aşık içinden geçeni söylermiş."
- Özdemir Asaf
"Dünyadaki en güçlü insanlar kimlerdir diye sorsalar; Kendi başının çaresine bakmayı öğrenmiş kadınlardır derdim..."
- Cemal Süreya
"İnsanın beyninde"ameliyat" yapmak için onu bayıltmak gerekir.. Ruhunda yapmak için ayıltmak."
- Özdemir Asaf
"Saygısıza haddini bildirmek, yetime kaftan giydirmek kadar sevapmış."
- Haldun Taner
"Öfke gelir göz kızarır, öfke gider yüz kızarır."
- Charles Bukowski
"İnsan büyüse bile, babasının sevgisine duyduğu açlık tükenmez."
- Paul Auster
Var mı daha ağır yük zamanı çekmek kadar?
Yaşama sebebimsin; su kadar, ekmek kadar.
Ayrılığın özlemin her şeyin bir hazzı var.
Seni anmakta güzel seni beklemek kadar.
Ömer Hayyam
“Küstürmeyin insanları hayata. Sonra her şeyden vazgeçiyorlar. Yaşamaktan, güzel olan her şeyden. Bir odada yalnızlığı; bir dağ başında kalmayı, bir adada mahsur kalmayı, nerede bir yalnızlık varsa onu istiyorlar. Küstürmeyin işte bazı insanları.”
| Nazım Hikmet Ran