“bu adam benim ölümüm leylâ” diye tanıştırıyor sevgilisini. “bak bak bu benim ta kendim! kafatasım bu; kendi ölümüm!”
... neden “ölümüm”, anlayamıyorum bir türlü. soramıyorum da...
bunlar 1982 ekimi’nde geçiyor. 18 şubat 1986’da hans peter’in yurdunda, onun karısı olarak, onun kollarında yaşamı sona erdikten sonra sık sık aklıma düşüyor bu sahne.