Öyle bir kitap okudum ki beyin hücrelerim hâlâ yanıyor. Umberto Eco Eco Ecooo !...Yazarın ilk okuduğum kitabı. Şunu anladım ; Eco okumak insanın kendisini cahil hissetmesi için yeterli bir sebep.
Felsefe, Coğrafya, Aşk, Metafizik, Hayvanlar âlemi, Doğa Bilimi, Varoluş, Sonluk-Sonsuzluk... Hiçbir kitabı okumakta zorlanmadım ama itiraf ediyorum bu kitap beni çok zorladı.
Bir emek dökümü. Roberto de la Grive' in hayatta kalmaya çalışırken verdiği varoluş savaşı, bir iç hesaplaşma. Roberto'nun sevdiği kadına yazdığı mektupların bulunup bir araya getirilmesiyle oluşmuş hikâye. Yalnız kalmış bir adam. Ve yalnız olan her insan gibi sürekli geçmişi düşünüyor. Biz de onunla beraber geçmişe gidiyoruz. Sevdiği kadın ile babası ile ve gerçekte olmayan kendisinin yarattığı hayali kardeşi ile tanışıyoruz. Savaşlara, XVII.yy denizin altına inmek için yapılan deneylere şahit oluyoruz. Dönemin siyasî iktidarını, insan ve toplum ilişkisini de anlamaya çalışıyoruz.
Kesinlikle bir değil birkaç kez okunması gereken bir kitap. Ama ben sanırım on yıl sonra tekrar elime alırım ;)
Demem o ki ; cahil olduğunuzu anlamak için okuyunuz...
