Terentius ne doğru demiş:
''Yüze gülersen dostun olur; doğruyu söylersen düşmanın.''
- Cicero, De Amicitia: XXIV.89.
ı.nisan.xxıv
iç geçirerek anlatacağım bunu ben,
nice yaşlar nice çağlar sonra bir yerde:
bir ormanda yol ikiye ayrıldı, ve ben -
ben gittim daha az geçilmişinden,
ve bütün farkı yaratan bu oldu işte.
Robert Frost
XXIV
Gözlerim ressam oldu senin güzelliğine,
Kalbimin levhasına nakşetti görüntünü
Bedenim de çerçeve oldu senin resmine,
Derinlikle güçlendi sanatın en üstünü.
Göreceksin, ressamın ustalığı nasılmış:
Gerçek yüzünü çizmek, olur ancak bu kadar.
Işte resmin kalbimde başköşeye asılmış, Sergimde pencereler göz nurunla ışıldar.
Gözler, başka gözlere ne iyilik etti, bak:
Benim gözlerim çizdi senin güzelliğini;
Seninkiler gönlüme pencereler açarak
Güneşi soktu - coşsun, gözlesin diye seni.
Ama kurnaz gözlerin sanat yeteneği az:
Sırf gördüğünü çizer, yüreği tanımayaz.
XXIV
Bir masal
Bir taş ağırlığında olabilir mi ?
Olurmuş meğer.
Birlikte bir masala inanmak istedim
Ben seninle, sadece bu
Sen beni tek
Tek
Tek
Bıraktın.
Benim artık taş taşıyacak,
Taş kaldıracak, taş atacak
Halim mi var ?
AŞK MEKTUBU XXIV
"Şu olursa.." diye bir şartım olmaz
Görücü beklemek temelden sakat
Aşktan başka elimde kartım olmaz
Her "acaba? " girişime barikat
Yalanlar, yanlışlar harmanlandıkça
Felç olur hakikat.
Bahaettin Karakoç