CARPE DİEM
@y3siw
Hiç kimse izlemiyormuş gibi dans et, hiç incinmemiş gibi sev, hiç kimse dinlemiyormuş gibi şarkı söyle, dünya cennetmiş gibi yaşa...
null
142 okur puanı
Kasım 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
CARPE DİEM yorumladı.
6 gün boyunca aradım sizi...Yoruldum...Üşüdüm...Uyumadım...Ellerimle,tırnaklarımla kazıyarak beton yığınlarının arasından çıkarıp aynı ellerimle bugün toprağın altına koydum... Bu nasıl bir acıdır tarifi mümkün değil 😔😔😔😔
Başınız sağolsun Allah sabır versin
CARPE DİEM bir yorumu yanıtladı.
Oysaki biz 6 Şubat'tan önce dertlerimiz var sanıyorduk...Şimdi daha iyi anlıyorum da hiçbir şeyin değerini bilmiyormuşuz...
Okadar doğru ki. O sabah esyalarimi ve evi değiştirmek istediğimi konuşuyorduk eşimle. Şimdi ne evim var ne esyam inanın umrumda da değil çocuklarımı cikarabildim yanimdalar çok şükür bu yeter.
5 önceki yanıtı göster
@masallardankorkuyoruz21 çok teşekkürler iyi insanlar iyiki var
Günler sonra evime gittim. Çocuklarımin ihtiyaçları için. Akşam özenle temizleyip uyuduğum eve ayakkabıyla girdim. Ah çok pişmanım dökülen sütü silerken çocuklara dikkat etmelerini söylediğim, temizlemek için hayatımdan ödün verdiğim için. Keşke çocuklarım yine oynayabilse kırsa dökse. Son gidişim olmasına rağmen arkama bile bakmadan çıktım kaçtım. Kalbim, aklım darmadağın. İlk defa artık dayanamayıp ağladım çocukların yanında güçlü durmaya çalışmaktan çok yoruldum. Kızım anne biz bugün sana pasta alacaktık öyle plan yapmıştık alamadık diye üzülüyor. Ah yavrum kalbinize başka dert ugramasin😔🙏. Bugün doğmuşum ben hayatım boyunca unutamayacağım bu günü. İnsanları görünce halime sukredip sarılıyorum çocuklarıma sonra annesi olmayan bebekleri, kucağı boş kalan anneleri düşünüp kendimden utanıyorum.
Ev dediğime bakmayın kırılan betonlarin düşen dolapların arasından geçtim. Tanınmaz halde zaten.
Okur Takip Önerileri
CARPE DİEM bir yorumu yanıtladı.
Dayanacak gücümüz kalmadı. Düşünün ki gece cocuklariniza sarılmış uyuyorsunuz ne olduğunu anlamadığımız bir sallantiyla gozlerinizi açıyorsunuz çocuklar uyurlarken sürükleyerek çıkarıyorsunuz ve tek duanız ellerinin ellerinizden kaymamasi çünkü dönüşü yok... Tek düşündüğünüz Ya basaramazsam ya onları cikartamazsam bu cehennemden. Çıkıyorsunuz dışarıda kar fırtına. Annesiniz ve yavrularımızı koruyamiyor, isitamiyor , doyuramiyorsunuz. Ve sabah kahve içtiğim arkadaşın evladını kaybetmişken haline şükretmeye utaniyorsun. Bu felakette en şanslilar bizdik ve çok az sayıda bizim gibi insan var. İçim yanıyor hepsi tanıdığım kimisiyle birkaç saat önce görüştüm. Artık evim komşum arkadaşım kimse yok ve ben çocuklarıma sarılırken bile içim yanıyor. Ya basaramasaydim onları cikartamasaydim...
Bu yorum görüntülenemiyor