Benim de delicesine inanmak istediğim ve kalbimin derinliklerinde de inandığım bir hikayedir Yürüyen Şato. Kitabından önce filmiyle tanıştım. İlk izlediğimde 10 yaşlarındaydım. Çocukken izlemenin etkisiyle mi bu kadar çok seviyorum emin değilim.
Küçükken bazı şeyleri yapmaya cesaret edemezdim çok yüksek ağaçlara tırmanamazdım mesela veya patika aşağı son hız koşamazdım. Bu hikaye bana cesaret veriyor taa o zamanlardan beri. Cesareti, sorumluluğu, insan olmayı, etrafındakilere değer vermeyi ve kalbin ağır bir yük olduğunu ben bu hikayeden öğrendim. Halen daha bazen cesurca davranmaya korktuğum zamanlar oluyor ve bazen içimden keşke kötü bir cadı gelse de beni de yaşlı bir kadına çevirse belki o zaman bende bir şeylerin farkına varır ve yola çıkarım diye düşünüyorum. Kendimi Yürüyen bir şatoda bulurum sonrasında diye hayaller kuruyorum çocukça :)
Ve bir yandan Howl gibi de çıkmazdayım kalbim konusunda. Sadece çocuk ruhlulara mı ağır gelir sıcacık atan yürek. Bir ateş cini ile anlaşma yapsan da kaçamıyorsun kalbinden ve başkası da taşıyamıyor o kalbi. İşte doğru kişi geldiğinde ve o an gözünü kapatıp bir cesaret Yürüyen Şato' ya atıldığında yapman gerekenin sadece bu olduğunu anlıyorsun :)
Bu hikaye bir başkasına çocuk masalı gibi gelebilir veya sizin masalınız bu değildir. Herkes kalbinin derinliklerinde başka şeylere inanır ve başka şeylerin hayalini kurar. Okursanız güzel ve sıcak bir hikaye ile karşılaşırsınız. Kalbinizin derinliklerinde minicik de olsa bi çocukluk kıpırtısı varsa severek okuyabilirsiniz ve son olarak bu kitabı okumama vesile olan çok değerli 1k okur dostuma buradan tekrar tekrar teşekkür ediyorum :)
