Yüceler yücesi lordum tabiattan mahrum etme bizi
Uğrunda asker olduk, bekçi olduk, mahluk etme bizi
Nehrin kenarında kurduğum ev yakılmalı sence di' mi?
Her tin kölesidir solgun bedeninin
Kavrıyorum bunu...
Yaşanmışlık kokan satırlar
Bazı gemiler yakılmalı arkadaşlar evet bazı gemiler yakılmalı! Vakit geldiğinde elvada demeyi bilmeli insan, bazı vedalar yapılmalı.
Değer görmediğiniz hiçbir yerde varlığınızı ispat etme çabası içerisine girmeyin.
Anlamayana anlatmak ne kadar zor ve beyhude ise belirsiz insanların sevgisine inanmak da bir o kadar güç. Çünkü sevginin olduğu yerde şüphe olmaz, olamaz. Ki şüpheli bir yaşam insana fayda sağlar mı? Aksine zarar verir. Telafisi olmayan hasarlar dahi bırakabilir. Dikkatli olmakta fayda var. Bu yüzden sessizce alıp gitmek lazım benliğimizi, zorlamak çözüm değil. Bunu çok sonra fark ediyor insan etmesine de geriye kocaman bir yorgunluk ve hayıflanmalar kalıyor. Hâl böyle olunca da kelâmının kifayetsiz kaldığı hallerin varlığına tanık olmak nasıl da üzüyor insanı.
Elbette hüzün hassas yüreklerin yaka çiçeğidir ama hayat hüzün ve üzüntüden ibaret değil. Bunun da farkında olmak şart!
Bizi yoran ne varsa artık arkamızda kalmalı, zorlayarak sâdece yorgunluk elde ettiğimiz tüm kapılar kapatılmalı.
Ne diyorduk,
"Denk gelişlerimiz doğru zamana, rast gelişlerimiz güzel insanlara olsun... "
Cenazem yakılmalı mı, gömülmeli mi?
Bende klostrofobi var, ya toprağın altında canlanırsam?
#TheBucketList
Soluk Soluğa
Hep yanıldı ve yenilgilere uğradı
Ama atıldı yine de serüvenlere
Vakti olmadı acıların hesabını tutmaya
Durup beklemeye, geri dönmelere vakti olmadı.
Yangınlarla geçti ömrü ve hep yalnızdı
- ki onlar daima birer yalnızdılar
Nerde doğmuştu ve ne zaman kopup
Gitmişti o kentten anımsamıyor artık
Hangi sokaktaydı ilk sevgili ve hala
Sürüp gider mi
Soluk Soluğa
Hep yanıldı ve yenilgilere uğradı
Ama atıldı yine de serüvenlere
Vakti olmadı acıların hesabını tutmaya
Durup beklemeye, geri dönmelere vakti olmadı.
Yangınlarla geçti ömrü ve hep yalnızdı
- ki onlar daima birer yalnızdılar
Nerde doğmuştu ve ne zaman kopup
Gitmişti o kentten anımsamıyor artık
Hangi sokaktaydı ilk sevgili ve hala
Sürüp gider mi
Durgun bir su gibi aktı mı yaşamak Ve zaman uysal bir kısrak gibi dinginleşti mi Anısız kalınmıyor artık ne yapılsa Kuşatıyor yolları, aşkı ve ömrü Bekleyişleri kemiren çakal sesleri Oysa bütün köprüler yakılmalı ayrılık vakti Ve herhangi bir şeyle eşit olmaksızın Yollara düşülmeli habersiz ve sessiz Çürük bir diş gibi kanırtıp kentleri Dünyanın ağzını kanlar içinde bırakmalı
Ahmet Telli