Oturmuşum bir deniz kenarında kendimle konuşmaya başlamışım, kavga etmiş bağırmışım çevredeki insanlar korkmuş ve bekçi müdürlüğün aramışlar hemen bir ekip yöneltmişler buraya gelmiş beni görmüşler ve yaklaşmamışlar hemen ruh ve sinir hastanesini arayıp bir ambulans ve bir doktor istemişler ve onlarda gelmiştir arada bir saat geçmiş ve ben bu süre buyunca bir siyaset meydanında konuşma yapar gibi hep konuşmuşum alaylı bir dile kartışmışım kendimle. Yanıma yaklaşan doktor kibar bir dile benle konuşmaya çalışıyor bu arada eski Yeşilçam filmlerinde kalan bir ambulans gedirmişler, ambulansı görünce doktoru boş verdim ve gülmeye başladım doktor o an delirdiğim kararını aldı ve hemen beni ambulansa bindirmek için gözüyle işaret etti o ana kadar her şey bir bokta bir bitişde kalmış bir hayatım vardı o anda sonrada daha boktan olmaya başlamak olacağını düşündüm yalnızlığın kalesinde kendimi bir kral olarak ilan ettim o anda sonra artık dudaklarım bir birine birleşti ve bunda sonra hiç açılmayacak dedim kendime bir iç sesle ve bir deli ve sustun olarak bu gezegende oturmaya devam ettim...