Çok durdum güneşe karşı bir başıma
Savrulurdum rüzgarlarında sensizlik denizinin
Sen yokken,
Az dolaşmadım gönlümün kuytularında
Üşüyen karanfilim şimdi buruşuk parmaklarda
Bir kırağı ayazıydım gecenin kollarında
Zifirlerinde sadece ben üşürdüm.
Hiç aldırmadım esen rüzgara
Hiç dinlenmiş bir yürekle çıkmadım ortaya
Yinede hiç yıkılmadım
Lâleli Aksaray
Yine akşam, yine gurbet, yine başımda efkâr
Ve yine içimde şarkılı sesin
Gözlerimde çizgi çizgi duraklar,
Duraklarda hayâl meyâl sen misin?
Sen misin yanyana gezemediğim?
İnce sitemini sezemediğim,
Sırrını bir türlü çözemediğim,
İçimdeki çetin sual sen misin?
Bu nasıl yürekten söylenmiş makam?
Dinlediğim bütün türkülerde gam.
Lâleli-Aksaray arasında bir akşam,
Dinlediğim tatlı masal sen misin?
Ne derse aldırma şimdi artık el.
Gel bir akşam yine türkülerle gel!
İstanbul seninle çok daha güzel
İstanbul'dan güzel hayal sen misin?
Biliyorum seni türküler yaktı,
Türkülü gözlerin ıslak ıslaktı.
Şimdi beni sokak sokak her akşam vakti.
Dolaştıran "Dişi kartal" sen misin?
Yavuz Bülent Bakiler
«Benimle birlikte olmak istemiyorsan… Lütfen, bana hemen şimdi söyle Lily. Çünkü seni onunla gördüğümde… Bu canımı yaktı. Bir daha asla, bunu hissetmek istemiyorum.
Eğer şimdi bu kadar çok canımı yakıyorsa, bundan bir sene sonra bana neler yapabileceğimi düşünmek bile beni korkutuyor.»
Sayfa 208
DÖRT MUM
Dört mum yavaşça yanıyordu.
Ortam çok sessizdi, kendi aralarında yaptıkları konuşmalar duyuluyordu.
İlk mum şöyle dedi:
- "Ben 'Barışım', hiç kimse benim yanık kalmamı sağlamaya çalışmıyor; sanıyorum söneceğim..." Alevi azaldı ve söndü.
İkincisi konuştu:
- "Ben 'İnancım', neredeyse hiç kimse beni artık gerekli görmüyor; o
Sen gideli hiç yüzüm gülmedi kokun geldi birden burnuma ağladım... sesin canlandı zihnimde ağladım... beraber olduğumuz yerlerden geçtim ağladım... en ufak şeyler bile seni anımsattı bana, sahi özlemin yaktı beni ben hep ağladım...
..kalplerinin başköşesinde yıllarca ağırladıkladı kişinin pis bir yalancı olduğunu anlayanlar kendi öngörüsüzlüklerine hayıflanıp birer sigara daha yaktı, kim bilir, o sırada belki görünmeyen yıldızlardan biri de eğilip yukarıdan dünyanın ahvaline baktı, sonra artık yavaş yavaş şafak söktü..
Sayfa 137Kitabı okudu
Kara gözlerun beni nasil yakti sevduğum
Hallarumdan bellidur seni ne çok sevduğum
Yüksek dağlara doğri haykirsam sevduğumi
Belki dağlar anlardi nasil özleduğumi
“Bugün böyle bitmemeliydi dedi. Bugün ve bu yıllar böyle bitmemeliydi. Kalplerimiz sarıldığında, bugünün ve diğer günlerin bir zaman sonra acı vereceğini bilmezdim. Bugün böyle bitmemeliydi dedi. Bir daha yaktı. Ne olur beni öldür dercesine ciğerlerine çekti tütünü. Bugün bitti.”
"Onu tanımadan önce hayatım loş bir ışık altındaydı. O geldi, ışıklarımı yaktı. Beni karanlıktan aldı, aydınlığa çıkardı..."
Yorgunum
Hayat yordu beni, yıllar yordu beni
Yollar yordu beni, koşmaktan yorgunum
Kader vurdu beni, hasret yıktı beni
Aşk yaktı kalbimi, sevmekten yorgunum
Sevmekten yorgunum, sevmekten yorgunum
youtu.be/Rzoc85PgW8Q