Bu kitabı daha önce neden yarım bıraktığımı hatırlamıyorum. Sebebi hatırlıyor olsam -ki geçerli bir sebepse şayet- belki kendime bu kadar kızmazdım. Kişinin, insanlardan soyutlanması, zorunlu yalnızlığa mahkûm edilmesi, hareketlerinin ve en kötüsü de düşüncelerinin sürekli izlenmesi ve kontrol edilmesi ne kadar acı. Doğrusu bilinen yalanlar ve kişinin etrafında bu yalanların hepsine inanan ya da inanmak zorunda kalan insanlar.. Sürekli devam eden savaş ve bu savaşa dair sürekli zafer haberlerinin verilmesi bana biraz Kuzey Kore'yi anımsatmadı da değil. Keza onlarda başka ülkeyle gerçekleştirilen futbol maçını bile kaybetmelerine rağmen devlet kanalında 96-0 gibi ütopik bir skorla kazandıklarını duyurmuşlardı. Duyguya ve düşünceye yer olmayan; bir başka insana duyguların açılamadığı, çocukların anne-babasını vatan haini diye ihbar ettiği vb. daha nice buhranları, karamsarlıkları, bıkkınlıkları ve dayanılmaz nice kötülükleri okurken bile sanki olanları ben yaşıyormuşum gibi boğdu beni. Bu çok acı senaryo gerçekten çok güzel kaleme alınmış, hiç sıkmadan sayfa sayfa okuduğum bir kitap oldu. Daha kötü ne olabilir derken, birkaç sayfa sonra daha kötüsünü de gördüğüm çok sağlam bir distopya. Kabullenilemeyen adam kabullenmekten başka bir çaresi de olmayan derin çaresizlik... Okumayanlara tavsiye kesinlikle ederim.
İyi okumalar. 
George Orwell 
1984
