bir ufka vardık ki artık
yalnız değiliz sevgilim..
gerçi gece uzun,
gece karanlık
ama bütün korkulardan uzak..
bir sevdadır böylesine yaşamak,
tek başına
ölüme bir soluk kala,
tek başına
zindanda yatarken bile,
asla yalnız kalmamak..
Ahmed Arif
Mutlu ve mutsuz anlarda ortak bir sabırsızlık vardır, bilirsiniz. Beklemeye tahammülümüz yoktur, ne olacaksa olsundur iyi veya kötü. Hâlbuki belki yıllarca bir dert çekmişizdir ya da bu mutlu son için ne mutlu günleri geride bırakmışızdır. Belki de ertelemişizdir hep; dur bakalım demişizdir, yarın olsun, bayram olsun, bir uyuyalım, uyanalım...
"Dünyaya adım atan ilk insan sen değilsin. Yeryüzü sana dar geliyor, sığamıyorsun ama balığın karnındaki değilsin. Göğün sanki küçücük, hep karanlık ama o derin kuyunun dibindeki de değilsin. Sızlayan yaraların var ama dünyaya babasını kaybetmiş olarak gözünü açan o küçük değilsin. Zaman senden çok önce akmaya başladı. Dünya senden önce de dünyaydı. Milyarlarca insanın derdi, kederi, gözyaşları, acısı senden önce sindi bu dünyanın dağına taşına. Devrilmemek için duvarlara tutunuyorsun ya, geçmişten kalma milyarlarca insanın parmak izi dokunuyor parmaklarına. Yalnız değiliz. Senin daha başında olduğun yolda, benim ayak izlerim var. Elindeki gülün dikeninin başka elleri kanatmışlığı var. Kalbine hiç geçmeyecek gibi yerleşen sızının, birçok kalpte iyileşmişliği var.."
İzdiham - Sayı 54 (Ocak-Şubat 2024)
GECEYE NOT:
Hiçbirimiz yalnız değiliz dostlarım... Hz. Mevlana'nın çok sevdigim bir sözü geldi şimdi aklıma.
Sen beni çobansız bir kuzu gibi yapayalnız gördün de, bekçim, gözcüm yok mu sandın...
8 Mayıs 1931'de Cahit Sıtkı Tarancı'nın, kız kardeşine yazdığı mektup.
💙 dua gibi
Nihal,
Biz, şimdi arasında nice mesafeler bulunan iki uçurumda birbirlerine seslerini işitmek için didinen iki garip yolcuyuz, ikimiz de yukarı tırmanmak için uğraşıyoruz. Kanatlarımız yok ki uçalım, cambaz değiliz ki çeviklikle yukarı tırmanabilelim. Hayır Nihal, biz yukarı çıkmaktan vazgeçelim, tepeler alçalsın ve bizim hizamıza gelsin. Etrafımızda ne varsa çöksün ve biz yalnız ortada kalalım... O vakit düz bir arazide birbirimize doğru koşabiliriz... Bize başka bir meydan lazım. Şimdi ömrümüz siyah ve gürültülü. Beis yok. Yarın beyaz ve sessiz olacaktır. Bu beyazlık ve sessizlik ruhumuza sinecek ve biz iki kardeş beyaz bir denizde yüzeceğiz.
O Belde
Denizlerden
Esen bu ince havâ saçlarınla eğlensin.
Bilsen
Melâl-i hasret ü gurbetle ufk-i şâma bakan
Bu gözlerinle, bu hüznünle sen ne dilbersin!
Ne sen,
Ne ben,
Ne de hüsnünde toplanan bu mesâ,
Ne de âlâm-i fikre bir mersâ
Olan bu mâi deniz,
Melâli anlamayan nesle âşinâ değiliz.
Sana yalnız bir ince tâze kadın
Bana yalnızca eski bir budala
Diyen bugünkü beşer,
Bu sefîl iştihâ, bu kirli nazar,
Bulamaz sende, bende bir ma'nâ,
Ne bu akşamda bir gam-i nermîn
Ne de durgun denizde bir muğber
Lerze-î istitâr ü istiğnâ.