Aşk için her zaman ödenecek bir bedel vardır ve yalnızlık bu bedelin bir parçasıdır. Başka biriyle ilgilenen ya da onu seven herhangi biri, bu insan artık orada olmadığında, onu fiziksel ya da duygusal olarak terk ettiğinde yalnızlığı tadacaktır. Hiç kuşkusuz başkalarıyla yakın bağlar kurmaktan kaçınarak kendinizi daima yaralanmaktan uzak tutmaya çalışabilirsiniz ama bunun bedeli daha temel bir yalnızlıktır.
Sayfa 11
Lanet olası 21. yy.
"Benzeri görülmemiş bir yabancılaşmadan mustaribiz. Birbirimizden hiç bu kadar kopmamış, daha yalnız olmamıştık."
Film dünyasından bu tür yalnızlığa bir örnek, Martin Scorsese'in Taxi Driver'ının kahramanı Travis Bickle'dır .Onun sözleri ile:
"Yalnızlık hayatım boyunca peşimi bırakmadı. Barlarda, arabalarda, kaldırımlarda, dükkanlarda, her yerde. Kaçış yok . Ben Allah'ın yalnız adamıyım."
İhtiyaç duyulmaya ihtiyaç duyarız.
Kapa çeneni
nasıl söylersin
herşeyi yanlış anladığımı.
ben insanım ve sevilmeye ihtiyacım var
diğer herkes gibi
Olgunluk her şeyden önce tek başınalık kapasitesidir.
Kalabalıklar içinde, o insanlar gibi yaşıyorum, kendi düşündüğüm gibi değil; bir süre sonra, sanki beni kendimden sürgün etmek ve ruhumu benden çalmak istiyorlar gibi geliyor.
NietzscheKitabı okudu
Kendi içinize çekilin ama önce, orada kendinizi kabul etmeye hazırlanın; kendinizi yönetmeyi bilmiyorsanız, kendinize güvenmeniz çılgınlık olur.
Dışarı çıkmak, terk etmek, gitmek ve takip etmek gerekir. Her yerde sizi izleyen, kuşatan, eleştiren insanlar olduğunu hissederek telaşla yürürsünüz, ama yanınızdaki ve size karşı olan kalabalıklara rağmen, onlara karşı yürümeye devam etmek zorundasınızdır. Deliliğe yönelik ısrarcı bir karar, yalnızlığın azametli fethi olarak yürümek. Orada her şeyin kıvılcım saçtığını, işaret verdiğini, seslendiğini görürsünüz. Nerval bir yıldızın büyüdüğünü, ayın çoğaldığını görmüştü. Yürümek deliliğini olgunlaştırıyordu. Deliliği tamamlıyordu çünkü yürürken her şey mantıklı hale gelir: Bacaklarınız ağırlığı taşır ve “Tamam işte bu” diye düşünürsünüz, “ oraya gitmeliyim, orası güzel.” Başkaları aylaklık ettiğinizi düşünür, halbuki söz konusu olan bir fikri, sizi sürükleyen, ileri taşıyan bir fikri izlemektir. Sözcükler dudaklara geliverir; yürüdüğünüz gibi konuşursunuz. Her şey sahicidir. Yürümek faal melankolinin bir parçasıdır.
