... tek başınalığın ikili bir doğası olduğu açıktır: hem bir kişiyi çökertebilir, ruhen yıkabilir hem de kendisiyle ve başkalarıyla yeni ve daha iyi bir ilişki kurmasını kolaylaştırabilir.
Heidegger'e göre, kendini tanıma tek başınalıktan geçer. Tek başınalıkta insanların her şeyde esas olana yaklaştıklarını yazar. Ancak tek başınalıkta kimsen o olabilirsin. Ve her hakiki felsefe "esrarengiz tek başınalıkta" meydana gelir.
... bir ilişki daima hareket halindedir çünkü seven kişiler hep devinir ve değişim gösterir. Ve başka birine derin bir aidiyet duysak bile her zaman bir mesafe ve saygı gösterilmesi gereken bir yalnızlık olacaktır.
İnsanın asla karşılaşamayacağı bir aşk ideali oluşturursanız, aşk gereksinimizin karşılanmasını da imkansız hale getirirsiniz. Sadece kendinize yalnız bir varoluşu garanti edersiniz.
Yalnız kişi sevilmediğini, kimsenin ona dostça davranmadığını düşünür ama belki sorun daha ziyade şudur: dostluktan ve arkadaşlıktan karşılanması imkansız talepleri olduğundan birini sevmeye ya da birine dostluk göstermeye yeteneksizdir.
Gerçek şu ki her ilişki, eğer aşk devam edecekse üstesinden gelinmesi gereken acılar ve hayal kırıklıkları barındırır. Mesele, bu tarz güçIüklerin aşkın geride kaldığının göstergesi mi olduğuna yoksa bu aşkın daha da derinleşmesine temel mi teşkil ettiğine karar vermektir.