Ummadığımız bir anda, ummadığımız bir durum bizi alıp yıllar öncesine götürüp varlığını bile unuttuğumuz olayları, zihnimizin karanlık dehlizlerinden birdenbire gün ışığına çıkarıveriyor.
Yüzyıllık Yalnızlık - Gabriel Garcia Marquez
Ben ne sevmeyi bilirim,
Ne de sevilmeyi,
İçime atarım her şeyi,
Dışarı vurmam hiçbir şeyi.
Yalnızlık kaderimdir benim,
Kanun gibi işlemiş içime,
Sakın bana seni seviyorum deme,
Bir daha takılamam kimsenin peşine.
Bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu.
Hep böyle mi bu?
Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer...
Kafatasımın içini, bir küçük huzur adına
aynalarla kaplattım, ölü ben'im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden!
Paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben.
Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.
Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
"Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna" bir çocuk demiş.
Yalnızlık
Gece mi güzeldi yoksa geceyi aydınlatan bir odada yalnız oturmak mı? Bilmem ki yalnızlığın somut olduğunu odadaki sesler eşyalar da bir nesne de olsa yok muydu bilemiyordum ama o kadar eşyanın arasında sesin arasında gerçekten yalnız mıydım evet diyorum çünkü eşyalar bile beni bu dünyaya tekrar bağlayamayacak kadar uzak duruyordu...
Şükrü Erbaş
Hatice, dedim. Ben Leyla'yım, dedi.
Ürperdim. Yol kayboldu. Ay sustu.
Rüzgâr bütün yapraklardan çekildi.
Yalnızlık işte, dedim.
Yok, dedi, sevmek arzusu.
Bir tek ölüler yalnızdır.
Bir daha ürperdim. Gülümsedi.
Su gülümsedi. Kedi kalbime yürüdü.
İnsanlar, dedim, konuşmuyor, dinlemiyor
Herkes bir top pıtrak ötekinin ağzında.
Korku dedi. Bilmek korkusu
Anlamak korkusu. Yaşamak korkusu.
Hatice dedim. Benim, dedi.⠀
Ürperdim. Ölüm yok, dedim. Yok, dedi.
Yalnızlık bile yok. Bir tuhaf ayrılık bu.
Gitmemişsin. Birazdan geleceksin.
Varsın ve yoksun. "Elbette varım", dedi.
"Aynaya bak. duvara bak. Sokağa bak.
Gözyaşıyla yazılmış bir yazıyım yüzünde.
Her bir kirpiğinde iç geçiren zaman benim.
Sokaklar kalabalık ama odalar benim.
Sana bakan herkesin gözbebekleri benim." ⠀
Öyle oluyor dedim. Sen nasıl biliyorsun bunu.
bir yağmuru koymak var sabahın yanına bir yağmuru şimdi üzgün boynuna nehirlerin dinlediği seslerdik içimizden sular geçti içimizden sessizlikler, dalgınlıklar baktık acımız bir perde kapattık şimdi durup dokunsam bir yalnızlığa o yalnızlık o yağmura uysa aksak zamanın ucuna aksak bir yokuş var, bir yok oluş tırmansak – onlar eski bir alınganlığı koydular önüme ben kuşları anladım bundan
İnsan yaşar mi
Yaşamanın en güzel tarafı zaman diue bir şeyin olması, ve huzunler aşklar geride kaldı insanın önünde koca bir yalnızlık vardı daha önce dediğim gibi bu yalnızlık hiç anlasilmayacagini bilmekti
