Yalnızlık bütün ölü dallarımızı koparan sessiz bir fırtınadır. Ama canlı köklerimizi canlı toprağın canlı kalbine sokar, hem de daha derinden.
Sayfa 50 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Yalnızın adına,
Hiç kimse konuşamaz.
O kendi kendisinin sanığıdır...
Yalnız,
Duymuş olduğunun sağırı,
Görmüş olduğunun körüdür...
Yalnız,
Aranan tek görgü tanıdığıdır,
Yargılanmasında kendi davasının...
Yalnızlık hissi ne değişik bir duyguymuş. Kalabalıklar arasında koca bir boşluk. Ruhta açılmış bir delik. Üzerine toprak atsan da bir türlü dolmayanından.
Her susadığında,
"O"
Kendi çölündedir...
Halk : "Yalnızlık Tanrı'ya mahsustur" der. Felsefe:"İnsan doğuștan medenîdir, cemiyet içinde yaşamak için yaratılmıştır" der.
Sayfa 23Kitabı okudu
Yalnızlık sadece yalnızken var. Paylaşıldığında eriyip gidiyor.
Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Yalnız,
Kendi ben'inin
Sen'idir...