Bende bir gün iyileşir miyim? İnsan olmayı öğrenebilir miyim? Sevmeyi, sevilmeyi, heyecanlanmayı, korkmamayı, kaçmamayı, hayal kurmayı... Yaralarım iyileşir mi bir gün?"
Bu kitabın en güzel en özel alıntısı diyebiliriz,
Ve aslında bu alıntı kitabın kendisi. Kitabın konusu aslında...
Acılarıyla büyümüş bir çiçek karakterimiz söz konusu (:
Çiçek agresif ruhsuz her şeyden nefret eden biri
Ve bir yandan da soğukkanlı ve güçlü. Gri renginde olduğuna inanıyor, hiçlikten ibaret olduğunu düşünüyor. Ayza ise ona olmadığını kanıtlamaya çalışıyor. Ayza karakteri de iyi bir karakterdi sadece fazla ön planda değildi çiçek daha ön planda gibiydi. Yani ben ayzayı daha çok tanımak isterdim açıkcası onun dışında ayçiçeği karnavalında olan karakterlerin burda toplandığı bir sahne güzeldi bence benim hoşuma gitti doğrusu. Kurgu dediğim gibi güzeldi ana tema aslında kötü soğuk ya da umursamaz gibi görünen insanların içinde ne kadar büyük yaralar olmasını çok iyi yansıtmış yazar bunu sevdim en çok ben. Sonu beni üzdü evet ama yetersiz gibiydi bilmiyorum sanki sırf mutsuz son olsun diye gerçekleşmiş gibi geldi ölüm. Çiçeğin ölümü daha detaylı olabilirdi yani sahne daha uzatıla bilirdi. Çiçek öldükten sonra Ayzanın bakış açısıyla da okuya bilirdik mesela o zaman Çiçeğin ölümü de daha çok geçerdi bana. Böyle de güzel bir kitap dediğim gibi ama yine de bir kaç şeyle çok daha mükemmel bir kitap olabilirdi. Puan olarak 8 bence. Çünkü eksik kalan şeyler vardı dediğim gibi o yüzden puanım 8.
Dünyanın Gözü ve 
Rüzgarın Adı serilerini ayıla bayıla okuyan birisi olarak, bu kitabı da şiddetle öneriyorum. Güvenin bana. Epik Fantastik alanında bu kadar başarılı bir kitabın bu kadar az okunduğuna inanmak istemiyorum. (Muhtemelen