Şimdi yanımda olsaydı, böyle üşümezdim albayım; beni bir arabaya bindirirdi hemen. Ben bunlara çabuk karar veremem albayım: Kararsızlığımla yanımdakilerin canını sıkarım. Hava da çok soğudu albayım, eve dönmek istiyorum. Biliyor musunuz, Bilge beni evde bekliyormuş gibi geliyor bana. Yoksa eve dönmek istemiyorum. Beni bekleyen yalnızlığı ve karanlığı istemiyorum. Bilge’den akıllı olduğum halde neden bu duruma düştüm acaba? Neden herkes benden kaçıyor albayım? Yaşamasını bilmiyorum da ondan mı?
Hikmet Benol
Raskolnikov uzaklaşırken düşünüyordu:
“Nerede okumuştum… Ölüm cezasına çarptırılmış biri sehpaya çıkmadan bir saat önce söyle söylüyor ya da düşünüyordu. -Yüksek bir yerde, bir kayanın üzerinde ancak iki ayağımı koyabileceğim kadar daracık bir yerde yaşayacak olsaydım,dört bir yanım uçurumlarla, okyanuslarla çevrili olsaydı, fırtınalar, zifiri karanlık olsaydı her yanım, kimsecikler olmasaydı yanımda, o daracık yerde öylece bir ömür, binlerce yıl, sonsuza dek yasamak isterdim! Yaşayabilsem, yalnızca yaşayabilsem, yaşayabilsem! Nasıl olursa olsun, yaşasam! Ne yaman bir gerçek! Tanrım, ne yüce bir gerçek bu! Ne alçak bir yaratık şu insanoğlu..
Şimdi yanımda olsaydı böyle üşümezdim albayım;
Sayfa 461
Yanı başımda dikilen o incecik bedenin,ikinci bir yürekmiş gibi avucumda atan minicik elin... Keşke hep böyle olsaydı,keşke hürriyet için dövüşürken yanımda hep sen olsaydın... Ama olmadı,olmuyormuş işte...
Sayfa 26
Tövbe ettikten sonra buluştular, Cenneti terk ettiler ve bir köşede yuva kurdular. Günlerden bir gün, Adem çalışmak üzere evden çıktı. Kovulan Şeytan, Havva'nın yanına geldi. Yanında Kanas isimli küçük bir çocuk vardı. Çocuğu Havva'ya verdi ve amacına ulaştı. Adêm gelip de çocuğu görünce Havva'ya kızdı ve sordu: "Bunu Şeytan'dan neden kabul
Sayfa 392 - MEB Yayınları, 1988 - Abdülbaki Gölpınarlı çevirisi
