Bazı Hesaplar Mahşere Kalır
Unutulmaya yüz tutmuş, eskimiş plaktaki şarkı gibiydi yaşanılanlar
Küllenmişti anılar...
Hayatsa, hayalinde canlandırdığın olmayan sevgilinin hasretiyle yanmak gibi
Bazı hesaplarımı mahşere bıraktım
Ve elimi kolumu sallaya sallaya dolaşıyorum, hiçbir şey yokmuş gibi
Önbellek dolu, reset atmak lazım unutmak için
Bir ömür bir kalemde silinir mi?
Kim
Bana yanmak düşüyor, yangın görsem resimde;
Yaşıyorum zamanın koptuğu bir kesimde.
Alırken dilenciyim, verirken de borçluyum;
Kalmadı eşya ile aramda hiç bir uyum.
Taş taş üstüne koysam, bozuk diyorlar, devir!
Bir ok çeksem, diyorlar; peşinden koş ve çevir!
Nefes alırken bile inkisar ve pişmanlık;
Kimse edemez bana benim kadar düşmanlık.
Necip Fazıl Kısakürek
Bugün günlerden eskiler, yine. Unutmayı çok deniyorum. Hayatım boyunca hep denedim. Fakat unutmak diye bir şey sahiden var mı? Bilmiyorum. Nasıl unutulur iyilikler, kötülükler, anılar, acılar... Böyle bir güce kim sahip ki. Öyle kolay değil işte. İnsan yaşadıklarını unutamıyor. Mesele kişiler değil, mesele; o kişilerden arta kalanlar. Mesele;
Şu konuda hemfikir olmalıyız; Yazmak elbette güzel bir şeydir, yürekte olanın dil olmadan mürekkebe akması ve o mürekkepte can bulmasıdır. Fakat bir şeyler yazıp onu piyasaya sunmak istiyorsak evvela ham iken pişmek lazım gelir, piştikten sonrada yanmak. Henüz kendini yetiştirmemiş, ham ve pişmemiş arkadaşların, yazmayı sadece aklına gelen düşünce olduğunu düşünen arkadaşların edebiyat adı altında piyasaya niteliksiz ve donanımsız kitaplar sunması, kaliteli kitaplarında bulunmasını zorlaştıracak ve bu durum edebiyatımızı çöplüğe dönüştürecektir.
Nacizane tavsiyem kendimizi yetiştirmeden, "kitap" çıkarmalıyım.
Valla nereden bulaştık bu işe bilmiyorum.Böyle aşk dediğin şey yanmak ise ben kül olmuşum yani.Böyle bütün rüzgarları sırtıma almışım; o güzelim yüzlerinize, gülüşlerinize, ellerinize, böyle kadehlerinize dökülüyorum tek tek yani. Bazen en başından bellidir filmin sonu da lakin görmek anlamak istemez işte insanoğlu.
Böyle sonunu bildiğin halde
Son Günah
Bir hayal olacak son günahım
Yalanlarla çizilmiş bir hayattan sonra
Bir çay kaşığı taze nefes
Bir tutam da mutluluk belki
Zamanımın çoğu bana karşı
Gözlerim renkleri okşamıyor artık
Koyulaşmış hayatımın tüm tonları
Bu garip yalnız hayalim var sadece
Yalana karşı son günahım elimdeki
Son duvar, gecenin sonundaki
İyi diyorum
Hz. Ali’ye Mektup
sen belki tanımazsın ama ben senin için ölürüm!
sen beni tanımazsan ben zaten ölüyüm!
bir Allah’a bir anneme sonsuz itimadım var
herkes beni yarı yolda bırakıyor ya Ali
herkes beni yarı yolda bırakıyor bu çok zor!
sana bu mektubu pişirilmiş çamurun içerisinden yazıyorum
ağaçların otların ortasında yaşıyorum
cayır cayır yanan
Adın bilinsin KADIN! - Mart Ayı Hikaye Etkinliği
Utan utaaan, utanmayan insan olur mu laaan!?
Baharın gelişini selamlayan kuşların cıvıltısı odasına kadar uzanmış, neşeli bir günü dişlerine kadar getirmişti. İlk iş yataktan hızlı bir şekilde kalkacak gazetesini kurtaracaktı. Gazetesi ya çalınıyor ya da birileri tarafından okunarak örseleniyordu. Dışarı çıkmasıyla alnının kırışıklarının
"Susmak ve için için yanmak kendine verebileceğin en büyük cezadır."
Kanlı Düğün , 
Federico Garcia Lorca