Ben Deli Değilim! (Öykünün tamamı)
Ben deli değilim, benden başka herkes deli olduğu için beni deli zannediyorlar. İnsanın kendi olabileceği tek yer akıl hastanesidir! Sanırdım, yanılmışım. Delirmeye bile hakkınız yok burada. Tımarhane delirme hakkının kutsandığı mabed değil midir? Değilmiş. İnsan tımarhanede bile delirme hakkını elde edemiyorsa ölsün daha iyi. Ben size ve kendime
Cinayet
Genelev Çiçekçisi
Selim'in cesedi iki gecedir çiçeklerin arasında yatıyordu.
Sırtüstü düşmüştü, çiçeklerin saplarını kesmek için kullandığı bıçak,
kalbine saplanmıştı. Cumartesi gecesi öldürüldüğünü düşünüyorduk.
Katil onu öldürdükten sonra kapıyı
çekip çıkmış olmalıydı.
Araya tatil girince çiçekçi bir gün kapalı kalmış, cesedi bu
Genelev ÇiçekçisiKitabı okudu
Verdiğim vaazlar sayesinde iki yüz binden fazla insan tövbe etti, iki yüzden fazla kişi de benim aracılığımla Müslüman oldu. Ağlamak nedir hiç bilmeyen nice zalimlerin gözleri benim vaazlarımı dinlerken gözyaşı döktü! Bütün bu nimetlere ermiş olan kişinin elbette o nimetlerin tamamlanmasını umma hakkı vardır.
Bununla beraber günah ve kusurlarıma bakarak korkuya kapıldığım da olur. Bir gün bir camide vaaz kürsüsüne çıktım ve çevremde kalpleri yumuşamış veya gözleri yaşlarla dolmuş on binden fazla kişi gördüm. O zaman kendi kendime şöyle dedim: "Bütün bu insanlar kurtulur da sen kurtulamazsan ne yaparsın?" İçimden hemen şöyle bir ses yükseldi: "Allahım, Yüce Rabbim, yarın beni cezalandıracak olursan eğer, beni onların karşısında cezalandırma! Benim şanım için değil, fakat Sen kendi yüceliğin için bunu yapma! Yapma ki onlar Baksanıza, Allah kendisine yol göstereni cezalandırdı!' demesinler! Ya Rabbi, senin Elçin aleyhisselâma 'Münafıkların reisi Abdullah İbn Übeyy İbn Selül'ü öldür!' denildiğinde, 'Insanlar Muhammed sahâbîlerini öldürüyor diye laf ederler!' buyurmuştu. Yâ Rabbi, lütfu kereminle onların benim hakkımdaki hüsnü zanlarını koru da onları Sana yöneltmiş olanın cezasından onları haberdar etme! Duru olanı bulandırmak elbette Senden kat kat uzaktır!"
Sayfa 267 - Sufi kitapKitabı okudu
Bu arada beynime kurşunlar boşaltırcasına çirkin bir söz duydum. Köpeğe hitap ederek, "haydi arap saldır, torpil yapma; yoksa bu şeriatçıların Peygamberi de arap ve sizden; milliyetçilik mi yapıyorsun, iyi saldırmıyorsun?" diyerek kahkahalarla güldü. Ondan sonra gerçekten de zorlamalarına rağmen, bilemiyorum köpek yorgun mu düştü ne, bir daha bana saldırmadı. Buna öfkelenen sorgucu, köpeğe bir şeyle vurdu; köpek bağırdı ve kaçtı. Sorgucu bana dönerek, "bak bu da sizden, senin gibi tekbir getirdi!" dedi. Ben buna dayanamadım ve "siz köpekten daha aşağısınız; o köpek hesap verir cehenneme gitmez, fakat siz yaptıklarınızın cezasını inşallah dünyada ve ahirette vereceksiniz!" dedim.
ŞAKA BİLE OLSA..
Bir gün iki çocukluk arkadaşından biri diğerine telefon eder ve eğer musaitsen geleyim, göreyim okuduğun şehri ve okuduğun üniversiteyi,der.Tabiki der diğeri, ne zaman istersen. Canına minnet bilmiştir, çünkü ne bu şehre nede okuduğu üniversiteye alışabilmiştir,canı çok sıkılıyordur orada. Telefon ettikten bir gün sonra kararlaştırılan saatte
Zannımca bende var bi sıkıntı...
İstersen luzümsuzluk yapma!
Dedim.
Peki deyip eğdi kafasını...
Daha çok luzümsuzluk yaptırasım geldi...
