Sözün şiirlerin mükemmelidir,
Senden başkasını seven delidir.
Yüzün çiçeklerin en güzelidir,
Gözlerin bilinmez bir diyar gibi.
Sabahattin Ali
Başını göğsüme sakla sevgilim,
Güzel saçlarında dolaşsın elim.
Bir gün ağlayalım, bir gün gülelim,
Sevişen yaramaz çocuklar gibi.
''Sonra içimde bir şey kırıldı ya da bozuldu. İşte o zamandan bu yana hiçbir işe yaramaz oldum..''
Knulp, Hesse
Yazmanın da anlamı kalmadı artık. Şimdi başa çıkabilecek miyim bu işe yaramaz varoluşla? Umrumda değil sözcüklerin doğru yazımı. Sorularım da cevap gerektirmeyen sözde sorulardan başka bir şey değil zaten. Başa çıkacağımı ilk günden biliyordum ama insandım ben de nihayetinde. Çareyi yazmakta bile arayan bir gafil...
sen say ki, ben yollarında yürümeyi hiç haketmedim.
yorgun bir yolcuydum ve dinlendim merhametinin gölgesinde.
"farzet ki hiç ağlatmadın, hiç üzmedin misafirini.
ve düşün ki biz ikimiz hiç kaybetmedik, birbirimizi.."
benden fazla sevilirsen birgün
bil ki bedenim göçünce değil, ben o gün ölürüm.
ve sen say ki sana gökyüzünde huzur veren yaramaz bir buluttum, sana gülümsedim ve geçtim..
#sahte
Sahtesin!...
Etinle kemiğinle duygularınla sahte...
Hatta sesin bile sahte..
İnsanın bakışları bile sahte olur muydu be albayım söylesene?
Sahte işte..
Sen bir "hiç"tin ama kendinde öyle bir sen yaratmıştın ki; herkesin seni "herşey" zannetmelerini sağlayan bir düzenek kurmuştun.
Akıllıcaydı kabul etmek lazım lakin;
Bir rol idi tüm varlığın zavallı seni zavallı!
Ve her gün sergilediğin oyunun perdesi kapandığında yani her başını yastığa koyduğunda, kendinle baş başa kaldığında sığınacağın kimsen kalmıyordu; sahte kalbinle ve aşağılık maskelerinle konuşmaya başladığında çevrendekilerden daha aciz ve zavallı kalıyordun gecenin karanlığında.
Evet zavallısın!
Yazık ki ne yazık matmazel!... hani bir söz vardır ya "tavşan-dağ misali" işte öyle bir acziyet...
Bırak artık insanların duygularıyla oynayıp "yaşayamadıklarının" ve "sahip olamadıklarının" intikamını almaya çalışmayı.. Çünkü bu, kendini yavaş yavaş öldürmekten başka bir işe yaramaz.
İnsan, kendi kendinin seri katili olabilir miydi albayım?
Oluyormuş işte..
...
Metruk bir değirmen gibiydim, işe yaramaz, gözden çıkarılmış, kuşların bile uğramaktan vazgeçtiği, yıkılmayı bekleyen bir değirmen. [Kuru Otlar Üstüne]
Sorunlarımla ilişkim, bir öğretmenin sınıfındaki yaramaz ve tembel öğrencilerle ilişkisine benziyor; görmezden geliyorum onları