Stefan Zweig klasiği..son vuruşlar, uzun bir süre tebessüm etmenize/hüzünlenmenize sebep oluyor. görünmeyen koleksiyondan ziyade, geç ödenen borç beni daha çok heyecanlandırdı diyebilirim. beklenmedik bir olay örgüsüyle karşı karşıya bırakıp kitabın kapağını kapatınca da uzun uzun tebessüm ediyor insan..
