“Dünyada iki tür insan vardır" derdi Yargıç Sullivan. "inanmaya meyilli olanlarla olmayanlar. Bu duruşma salonunda biz inanca değer veririz, neye inanılırsa inanılsın."
"Ey barış, ne güzelsin sen..."
Merhaba Dostlar! Toplumcu Gerçekçi bir yazar olan 
Osman Şahin'in ilk okuduğum kitabı ile sizlerleyim. Osman Şahin'in ismini okuma etkinliği sayesinde duymayan kalmadı sanırım. Bizleri bu değerli yazarla tanıştıran 
Gönül. 'ye, etkinliği hazırlayan 
Ebru Ince 'ye ne kadar teşekkür etsek azdır. Beni etkinliğe davet eden 
Demet 'e de özellikle
Üstündeki sözler tanığın değilse
yargıç tersyüz etmişse tutanağı
bir insan balın arılığında
sütün aklığında bir insan
ya müebbet ya idam
Sayfa 246 - YKY - 6.baskı Şubat 2021Kitabı okudu
günaydın,hayırlı sabahlar 1K
Ne bir savcı kalırdı,
Ne bir yargıç, ne yasa...
Şu insanoğlu önce kendini yargılasa..! (alıntı)
Beni ölümle korkutma çünkü ölümden sonrasına inanırım.
__
Yaşlı yargıç su gibi akan bu sesi dinliyor. Bu sese nasıl kıydın?
Sayfa 272Kitabı okudu
dünya dedikleri..:
“İnsan, öleceğini
bile bile
nasıl yaşar?
Ya çıldırır
ya da öleceğini
unutur…”
- 
Nazım Hikmet Ran
Tolstoy, Tanrı ölmüş gibi davranan bir dünyayı acımasız bir ironiyle hicvettiği harika bir eser 
İvan İlyiç'in Ölümü … Yüksek bir yargıç olan İvan, dünya telaşına kendisini kaptırmış bir karekter olarak çıkıyor karşımıza. Daha iyi, daha varsıl bir yaşam için türlü şeylere tevessül ediyor. Taa ki ölümün nefesini üzerinde hissedene kadar…
Ivan'a göre hayat, maddi mutluluk içinde "hoş bir biçimde akıp gitmesi" gereken bir şeydir. Ölüm akla dahi getirilmesine gerek olmayan bir olgu onun için. Mezuniyetinden beri taşıdığı ‘respice finem’ (sonunu hatırla) yazılı kösteğine rağmen.
Bir gün ansızın ölüm kapısını hiç de hissettirmeden çalıveryor. Başlarda önemsemese de bu durumu, hastalık zaman geçtikte esir alıyor İlyiç’i. O tarihten sonra bir hayat sorgulama süreci başlıyor. Ölümün biricikliği en derininden hissediliyor. Zira etrafında ölümler olsa dahi ölümü hiç de kendine yakıştıramayan bir karakter kendisi.
"Kay bir insandır, insanlar ölümlüdür, dolayısıyla Kay da ölümlüdür," ve "ölümlü" figürünü oldum olası kendinden uzak, "soyut bir terim" olarak düşündüğünü fark eder: "O, Kay değildi, sıradan bir insan da. Her zaman öteki insanlardan değişik, bam başka bir yaratıktı..."
Tolstoy’un onca sayfasında anlattığını Nazım bir kaç satırda aktarıveriyor bize:
İnsan öleceğini bile bile nasıl yaşar..?
Keyifli okumalar.. Kitapla kalın..
Hepimiz insanız, yargıç değiliz. Diğer insanları yaşamınızdan daha büyük olacak şekilde gözünüzde büyütmeyin.
Sayfa 297Kitabı okudu
Bir gün bütün değer yargıları değişecek ve yargılananlar yargıç, eziyet edenler de suçlu sandalyesine oturacaklardır ve onlar o kadar utanacaklar, o kadar utanacaklardır ki utançlarının ve suçlarının ağırlığı yüzünden ayağa kalkamayacaklardır.
Sayfa 222Kitabı okudu
Başlangıç gibi başlangıç :))
On Küçük Zenci yemeğe gitti,
Birinin lokması boğazına tıkandı. Kaldı dokuz.
Dokuz Küçük Zenci çok geç yattı,
Sabah biri uyanamadı. Kaldı sekiz.
Sekiz Küçük Zenci Devon'a gezmeye gitti.
Bir geri dönmedi. Kaldı yedi.
Yedi Küçük Zenci odun kırdı,
Biri baltayla kafasını yardı. Kaldı altı.
Altı Küçük Zenci kovanla oynadı,
Birini yabanarısı soktu. Kaldı beş.
Beş Küçük Zenci hukuka merak sardı,
Biri yargıç oldu. Kaldı dört.
Dört Küçük Zenci denize yüzmeye gitti,
Birini kırmızı balık yuttu. Kaldı üç.
Üç Küçük Zenci hayvanat bahçesine gitti,
Birini büyük bir ayı kaptı. Kaldı iki.
İki Küçük Zenci güneşte oturdu,
Birini güneş çarptı. Kaldı bir.
Bir Küçük Zenci yapayalnız kaldı,
Gidip kendini astı.
Ve kimse kalmadı...
