Mutsuz evlilikler yok, sadece yarım kalmış evlilikler var ve bunların yarım kalmasının sebebi, yarım kalmış insanlar tarafından yapılmış olmaları...
Sayfa 297 - Franz Kafka
Zamanların en zamansızında,
Bir yüzyılın kıylarında,
Suların derinlerinde,
Acmn keskin koselerinde,
Kum saatindeki son kum tanesi düştů.
Bir vardı,
Bir yoktu.
Bir ömür, harcanmış bir kum saatiydi şimdi.
Ters çeviren bir el yoktu,
Yeniden yazılacak boş sayfalar yoktu.
Ve ben, ölüm,
Onunla karşılaştığımda o eski dostu tanıdım.
Tarihin kanlı sayfalarında bir zamanlar
Gördüğüm o gözlerin maviliğini tanıdım.
Masaya oturduğumda bana gülümsemesini tanıdım.
"Geç kaldın," diye fsıldadı bana.
"Ah eski dost, bilmez misin? Öldürmeye kıyamadığım
Tek şey, hikâyelerdir.
Sayfa 375Kitabı okudu
Ne ilk ne de sonsun.
Zavallı çocuk, ilk olduğunu mu sanmıştın?
Acıların bir tek senin için alevlendiğini,
Yasın bir tek senin içini kavurduğunu,
Ölümün bir tek senin için mi gelmediğini sanmıştın?
Yaşadıklarınla yaşayamayacağını mı sanmıştın?
Ölüyor, ölüyor..
Üzerinde yürüdüğün ipin yeterince inceldiğini mi düşüniyorsun?
Tadabilir misin ölümü,
Yaşamı sindirmeden?
Ne ilk ne de sonsun.
Baksana hâlâ yaşıyorsun.
Sayfa 345Kitabı okudu
Vücudum ruhuma ihanet ediyordu
Sayfa 337Kitabı okudu
Her anı unutulacak
Sayfa 342Kitabı okudu
Sesi gerilmiş bir tel gibiydim
Sayfa 359Kitabı okudu
Bunca kan nasıl çıkacak ?
Sayfa 366Kitabı okudu
Kabuslarım mezarlarından çıktığında
Sayfa 378Kitabı okudu
Bütün bir hayat hikayesini kitaplarına gömmüştü.
Sayfa 382Kitabı okudu
“İçimde yarım kalmış bir konuşmanın üzüntüsü vardı”
