Yaşam Pınarı'ma
Üzülmüyordum artık... Bilmiyordum nedenini. Belkide alışmıştım duruma ya da alışmak zorundaydım...Platonik yaşayamazdım. Yanında artık sayılı günlerim.Önce de böyleydi ama bazı şeyleri aşabilmesi için biraz daha yardımım gerekli gibi.Yaralıydı yaraları sarılmalıylı. Başardığı zaman sonsuza kadar bir daha beni göremeyecek, hissedemeyecekti...Öyle olması gerekir.Beni kinli nefretle ya da intikamla yaptığımı düşünecekti ama yapacaktım.Ayakta rahat adım attığını gördüğüm gün yanından ayrıldığım gün olacaktı.Sadece onun hakkında şunu söyleyebilirim: Onla evlenecek onla beraber olacak kişi o kadar mutlu olacak ki...;Canlıyken bu dünyada elde edilebilecek en güzel hediyeyi alacak.... Ben o olmayacağım artık eminim.Olsun...Bana da o kadar güzel günler bahşetti ki buna da şükür...O kadar direndim yazmamak için... En son 30 Eylül 2018 de yazmıştım son kez ona;yazmam gerekiyordu zaten... Yazamıyordum zaten...Çünkü;Asaf gibi Yıldız'ım yok,Süreya gibi Zuhal'im yok. Yazamayacak olsamda....Bunu yazmak istedim....
17 Eylül 2018 tarihinde Yaşam Pınarı'nı kaybeden...