"Tanrı'nın en seçkin sevgi, güzellik hazinelerini üzerine saçtığı siz, hiç mi istemiyorsunuz?"
"Ne istemiyor muyum?"
"Bu çiçeklerin arasında bir yaşam çiçeği gibi açan kıvırcık saçlı, güzel, size "Anne!" diye seslenecek bir çocuk..."
Sayfa 81 - Žeplin Kitap
Sevgi isteği, kendi kendine yaşamı kanıtlama dileği gibi büyük. Belki kendilerine yaşamı kanıtlamaya gerek duymayan insanlar, sevgileri de derinliğine duymadan, acıya dönüştürmeden yaşayıp gidiyorlar. Ya da sevgiyi sevgi, beraberliği beraberlik, ayrılığı ayrılık, yaşamı yaşam, ölümü ölüm olarak yaşıyorlar. Oysa yaşam ölümle, ölüm yaşamla tanımlı.
O günden sonra kocamla olan romantizmim bitti, geçmişteki duygularım değerli, bir daha yaşayamayacağım birer anıya dönüştü. Çocuklarıma, onların babasına karşı beslediğim sevgi ise yeni bir yaşamın çok farklı bir mutluluğun başlangıcı oldu, bu yaşam ve bu mutluluk hala sürüyor.
Hayır, çiçek kokusunu yaymaya devam eder. Sevgi bir var olma halidir, bir ilişki değil.
Sayfa 71Kitabı okuyor
Meditasyon sadece merhamet için bir araçtır; merhamet hedeftir.
Sayfa 70Kitabı okuyor
Müslümanların ibadetine bakın: En güzel ibadet eden onlardır.
----
Not: Namaz için diyor. Namaz aralarındaki süre az olduğu için sürekli hatırlamadan, öfkeden uzak durmadan filan bahsediyor. Boşluklar yanlış doldurulmamalı diyor...
Sayfa 54Kitabı okuyor
Şiva sevgiyle başlar. Birinci teknik sevgiyle ilgilidir – çünkü sevgi, gevşedidiğin en yakın deneyimdir. Eğer sevemiyorsan,
gevşemen imkânsızdır. Gevşeyebiliyorsan, yaşamın da sevgi dolu bir yaşam olacaktır.
Omega Yayınları, 3. Baskı, İstanbul,2009 PDFKitabı okuyor
385.jpg){kind=small}
Sevgisiz yaşamak yaşamamaktır dedim. Yaşamak, dedim, ilkin sevgi ile, sevmek ile başlar, doğumla, doğmak la değil. .ama
Yaşam da sevgisizlikle biter dedim, ölümle, ölmekle değil. .
Ey babalar! Birkaç damla sperminizin yaşam verdiği, sizin için hiçbir değeri olmayan bu varlıkları yapmaya tutkularınız ya da çıkarlarınız sizi yöneltti diye içine düşeceğiniz sözüm ona adaletsizlikler konusunda müsterih olun; onlara hiçbir şey borçlu değilsiniz, siz bu dünyada onlar için değil, kendiniz için varsınız; kendinizi rahatsız edecek kadar deli olmayın, yalnızca kendinizle ilgilenin: yalnızca kendiniz için yaşamalısınız ve siz, çocuklar, temelinde gerçek bir kuruntu yatan bu evlat sevgisinden olabildiğince kurtulun, sizi kendi kanlarından dünyaya getirmiş bu insanlara karşı hiçbir şey borçlu olmadığınıza inanın.
Merhamet, minnet, sevgi... Bu duyguların hiçbirini onlara borçlu değilsiniz; size varlık vermiş olanların bunları sizden isteyecek tek bir sıfatları yoktur; onlar yalnızca kendileri için çalışırlar, kendileri için düzenlerler her şeyi; hiçbir biçimde onlara borçlu olmadığınız ihtimamı ya da yardımı onlara göstermek tüm aldatmacaların en büyüğü olur; hiçbir şey size böyle bir yasa dayatamaz ve tesadüfen, geleneğin esinleriyle ya da karakterinizdeki ahlâki etkilerle bu duyguyu içinizde hissettiğinizi sanıyorsanız, bu saçma duyguları vicdan azabı çekmeden boğun... Yerel duygular bunlar, doğanın reddettiği ve aklın her zaman yadsıdığı geçmiş ahlâkın meyveleri bunlar!
Bunun kadar doğru bir söz yok ispatlı hemde...
Sevgisiz yaşamak yaşamamaktır dedim. Yaşamak, dedim, ilkin sevgi ile, sevmek ile başlar, doğumla, doğmakla değil.. Yaşam da sevgisizlikle biter dedim, ölümle, ölmekle değil..
