Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.31
Berbat çevirisi yüzünden haftalardır elimde süründü. İnatla bitirmeye çalışıyorum. Nedret Tanyolaç Öztokat'ın çevirisinden bir örnek :
"Beni bekleyenin ne olduğunu ne de tüm bundan sonra neler olacağını biliyorum." (s.115)
Bunun gibi neler var! Kitabı alacaklara tavsiyem başka bir çevirisine ulaşmalarıdır. Nedret Tanyolaç Öztokat iyi bir akademisyen olarak anılırken böyle bir çeviriye nasıl imza atmış anlamış değilim.
…
Edit: Kitabı çevirisine rağmen bitirdim. Genelde Oktay Akbal çevirisi tavsiye edilmekte, haberiniz olsun. Söylemeden geçmeyeyim mutlaka okumanız gereken bir yapıt. İnsanoğlunun gerçeklerine (ölüm, yaşam, umut, ikiyüzlülük, dayanışma, mücadele, sevgi..) dair çarpıcı tespitlerle dolu…Bir alıntıyla bitireyim:
"Dünyadaki kötülük neredeyse her zaman cehaletten kaynaklanır ve eğer aydınlatılmamışsa, iyi niyet de kötülük kadar zarar verebilir. İnsanlar kötü olmak yerine daha çok iyidir ve gerçekte sorun bu değildir. Ancak insanlar bir şeyin farkında değillerdir, şu erdem ya da kusur denilen şeyin; en umut kırıcı kusur, her şeyi bildiğini sanan ve böylece kendine öldürme hakkı tanıyan cehalettir. Katilin ruhu kördür ve insan her türlü sağduyudan yoksunsa güzel aşk ve gerçek iyilik diye bir şey olamaz." s. 119
Eşine duyduğu sonsuz sevgi ve güvenle İran'a giden gurbet gelini Meltem Vural'ın İran'ın yaşam şartlarını görünce ve buna dayanamayacağını anlayınca vatanı Türkiye'ye geri dönme (kaçış aslında) çabalarının anlatıldığı gerçek yaşamdan kaleme alınmış kitapta bazı satırları inanamayarak okudum. İnanmak istemedim. Kitapta Meltem Vural'ın dediği gibi "güzel koşullarımızın değerini onları kaybetmeden bilmek lazım."
Israti...Diğer kitaplarından bazılarında olduğu gibi, "Akdeniz" de de Adrien Zograffi olarak karşımıza çıkıyor.
Ne diyordu yazarımız? : " Ben namuslu bir Adrien Zograffi yazacağım, Jean Christophe' taki den daha az olacak sanat yanı, hiçbir belge değeri de taşımayacak. Ruhu bir yana bırakılırsa hiç bir benzerlik olmayacak
En küçük ayrıntısı bile harika kurgulanmış ve anlatılmış. İnsanın aşık olması, çocuğuna, ailesine sevgi duymasının bile yasak olduğu bir dünya. Özel yaşam diye bir şey kalmamış. Kurgulanmış olduğu kadar da gerçekçi bir roman.
Nedendir bilmem ama kitabın içeriği kadar kapaklarını incelemeyi de severim ben. Bu kitap da yalnızca ön kapağı ile bile beni kendine çekenlerden. Kitap kapağına her değdiğinde gözlerim, Erel Tapan'a ait mektup tebessüm ediyor bana. Sanki ilk kez okuyacakmışım gibi, ama tanıdık, sıcak bir duyguyu hissettiriyor.
Arka kapağa geçiyorum sonra öylesine can alıcı bir hayat serüveni ki yazıyor. Merakım iyice artıyor.Bu kitapta yazar; down sendromlu oğlundan ve onun yaşam öyküsünden bahsediyor. Arka kapakta bulunan son cümle : Bu kitap başarabilmenin tanıklığı ...
Gerçekten de öyle. Tapan, önce bu kitabı neden yazdığını anlatıyor, down sendromu hakkında bilgi veriyor ve hemen ardından on yedi yılının nasıl geçtiğini aktarıyor okurlarına. Kitabın ismi ile de kendini açıkça ifade eden Tapan, ‘Ben Mutlu Bir Down Annesiyim’ ile bir ışık, bir umut oluyor kader ortaklarına. Kitabın 129. Sayfasında “ Üç ‘S’ Yöntemi “ yani sevgi, sabır, ve sebat yönteminden bahsediyor. Kendi fotoğraf albümü ile de desteklediği bu kitap beni oldukça duygulandırdı.
-Bu kitabı enfes bir zevkle okumamı itiraf edebilirim.Ve bu kitap bana bazı şeyleri hatırlattı ama onları izah etmeyeceğim.Çünkü,bu bana özel şahsi hatırlatmalar olsa gerek :)
Atay’ın, hikâyelerinde kurguladığı kahramanlar aracılığıyla toplumdan kendini soyutlayan, yalnızlaşan ve bunun neticesinde içselleşen problemli insanları anlattığını
Tante Rosa. Rosa Teyze yani. Sevgi Soysal'ın okuduğum ilk kitabı. Ondan önce hayatını okudum. Kısa süren, dolu geçmiş bir hayat... 40'ında son bulmuş.
Tante Rosa'yı inceleyenler Rosa'nın kadınlara rol biçen topluma karşı baş kaldırdığını söylüyorlar. Evet, toplum kurallarına karşı bir yaşam sürmüş Roza. Fakat bence pek bir anlamsızca. İnceleyenler, eleştirmenler "Toplumun biçtiği rollere girmeyi reddedenlerin de mutlu olabileceğini" söylüyorlar. Bu mümkün olabilir. Yalnız seçilen hayat Tante Rosa'nın hayatıysa mutlu olmak pek mümkün değil bence. Karşı duruş adına yapılan bütün anlamsız seçimleri kutsamaktır bu yapılan. Ve samimi değildir, gerçek hiç değildir. Yanlış yönlendirir.
Toplum bize bazı roller biçmiştir ve bunları elbette kabul etmek istemeyebiliriz. Fakat toplumun bize gizliden biçtiği rollere kapılmayı da reddetmek gerekir. Neyi seçersek seçelim toplumun içindeyiz. Dolayısıyla seçimlerimiz de toplumun var ettiği seçeneklerdir.
Tante Rosa'dan benim çıkardığım sonuç hoş değil. Bencil bir yaşam, bile isteye yaşanan yanlışlar, sıkıntılı zamanlar. Öyle bir hayatı seçip de yaşamaya karşı bu kadar istek duyan biri olacağını pek zannetmiyorum. Dolayısıyla gerçekçi değil.
Sevgi Soysal'ın üslubuna gelince, şiirsel bir dili var. Çok hoşlandığımı söyleyemeyeceğim. Fakat dilinin alaycılığı eğlendirici bir kitap olmasını sağlamış. Diğer kitaplarını okumak için istek uyandırdı bu kitabı. Tante Rosa sadece okunabilir, bir yazarın düşüncelerine, hayal gücüne tanıklık etmek için. Çok büyük anlamlar çıkarmayı beklemek yanlış olur. Dediğim gibi gerçekçi değil.
Ardımda Kalanlar, Arkadya kalitesiyle çıkmış, çok güzel bir tasarımı olan albenili bir kitap.Benim uzun zaman önce ilgimi çekmişti ama okumak yenilerde nasip oldu.
Konusunun oldukça ilginç olduğuyla başlayalım yoruma.Birçok Arkadya kitabında olduğu gibi bu kitapta da iki ayrı kadın iki ayrı yaşam ve ortak bir son söz konusu.Bu kadınlardan bir tanesi 1930'larda ailesi tarafından akıl hastanesine yerleştirilmiş Clara.Bir tanesi de annesi babasını tüfekle vurmuş Izzy.Sevgili okur bunları okurken bana sinirlenme, inan spoiler vermiyorum :)
Clara'nın hayatı dramdan ibaret arkadaşlar.Kadıncağız babası tarafından akıl hastanesine yatırılıyor ve orada türlü acılara tanık oluyor.
Izzy'nin hikayesi ise biraz daha alışkın olduğumuz türden.Koruyucu ailede büyüyen ve yeni okula başlayan Isebella.
Akıl hastanesi oldum olası ilgimi çeken bir konu olmuştur.Yazarın kitabın sonunda verilen röportajında yazar da söylemiş akıl hastanelerinin ilgisini çektiğini.Aslında bu yönden çok güzeldi.Cüretkar bir yazarımız var.
Kitabın işleyişi ve kurgusu başarılıydı.Nedense içimden bu kitabı puanlamak gelmiyor.Okumak isteyen okura mesajım: Güzel bir kitap.Beklentilerini karşılayacaktır.Ama bu kitaptan çok sevgi bekleme.Acı bekle, dram bekle, çaresizlik bekle.İçinden çıkılmaz labirentleri var bu kitabın.Keyifli okumalar :)
“Gün Olur Asra Bedel” yazarın en güzel romanıdır denilebilir. Kırgız geleneklerinin, yaşam biçimlerinin, coğrafi güzelliklerin en güzel biçimde anlatıldığı bir romandır.
Uçsuz bucaksız Kırgız bozkırlarının yalın bir dille anlatıldığı, hayat zorluklarına göğüs geren, yokluklar içerisinde varlıklarını idame ettirmeye çalışan, kimselerin yaşamak istemediği, çorak, verimsiz arazilerde yaşamaya çalışan insanların yaşam mücadelesi anlatılmaktadır bu romanda. Tabii, aşk ve sevgi de ayrı bir renk katmaktadır romana.
Aynı zamanda dönemin Sovyet yönetimine karşı bir başkaldırı bir isyan romanıdır, “Gün Olur Asra Bedel”. İçinde yaşanılan sistem, açık bir şekilde eleştirilmektedir. İnsanların kuşkuyla karşılanmaları, her şeyden şüphelenmeleri, masum insanlara iftiralar atarak yaşamlarını zorlaştırmaları ve hatta ölüme sürüklenmeleri eleştirel bir gerçeklikle okuyucuya sunulmaktadır.
Sovyet yönetimi tarafından yasaklanan bölümü daha sonra "Cengiz Han'a Küsen Bulut" olarak ayrı kitap olarak yayınlanmıştır.
