Gönül sırdır.
Kimine uzak, kimine yakın bir saraydır gönül.
Kimi içinde kalır, kimi dışında.
Kimi de bir gönülden habersiz yaşar gider,
Yaşamak denirse buna.
Kimi sultan olur, yerleşir en güzel yerine taht gibi,
Kiminin de başına çöker girer girmez enkaz gibi.
Sen benim kalbimde muhkimsin, istediğin yere git.
Benden başka gittiğin her yer gurbet,
Ben daimi ev sahibi.
Korhan Kandemir
Kaçıyorum tüm insanlardan içimde büyüyen insan sevgisi ve nefretiyle kaçıyorum şehir merkezlerindeki insan kalabalığın içinde kaçıyorum sakin deniz kenarındaki kasabalarda kaçıyorum. Kafamın içinde oluşan hapisinde kendime özel yaptığım hücrede delirmeye başlıyorum deliriyorum insan seslerini duymaya başladığımda dayanamıyorum insanları yüzlerini görmeye tahammülü yok kaçıyorum bir sesizligin içinde. Kaybolan düşüncelerimin içinde bir kayıp daha yaşıyorum buna yaşamak denirse tabi sesiz bir çığlığın içinde intihar
“Gönül sırdır”
Kimine uzak, kimine yakın bir saraydır gönül.
Kimi içinde kalır, kimi dışında.
Kimi de gönülden habersiz yaşar gider;
yaşamak denirse buna!
Kimi sultân olur yerleşir en güzel yerine; taht misali
Kiminin başına çöker girer girmez enkaz gibi
Gittiğin her yer gurbet
Ben ev sahibi …
Kimine uzak, kimine yakın bir saraydır gönül. Kimi içinde kalır, kimi dışında. Kimi de gönülden habersiz yaşar gider; yaşamak denirse buna! Kimi sultân olur yerleşir en güzel yerine; taht misâli. Kiminin başına çöker girer girmez enkaz gibi. Kalbimde mukimsen istediğin yere git. Gittiğin her yer gurbet Ben ev sahibi ...