Yıkanın sevgili çocuklar
Yıkanın sevgili çocuklar yıkanın
Bilge bir dede gibi olgun ve yumuşak
Dünyaya sevgiyle gülümseyen
O altın güneşlerle yıkanın.
Dudakları teninizde sussun
İnce ürpermelerle gezinip içinizde
Öpüşlerden büyülü yaz rüzgârlarının.
Sulardan hayatın duruluğunu alın
Mavilerden mutluluğun rengini.
Oyunlar yorgunu pembe bebekler gibi
Düşlerin eşiğinde uçuk ve süzgün
Bırakın yüreğinizi dalgaların beşiğine.
Süzülsün tırnaklarınızdan saçlarınızdan
Kumların anne kucağına
Kentin, insanı kendinden bıktıran
Üzüntüsü ve gürültüsü…
Ömrünüz en yüce bağıştır size
Yaşamak bir büyük sanat
Duyun çoşkusunu iliklerinizde
Mavileşin güzelleşin arının
Yıkanın sevgili çocuklar yıkanın
Sayfa 104 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
eylül 1
dışarda yağrumun gürültüsü..
tabiat ananın aynasında sararmış görüntüsün.
ağaçların her bu mevsim kaybettiği senken,
benim olmamanın yaşamak kadar çok değil üzüntüsü.
youtu.be/p0EVIeImL-8
gökkuşağı
"Tam o sırada gök gürledi..."
- - -
Baharın güzelim havasında, ne güzel bir karşılama gibi gelmişti... Aylardan nisandı, güzel bir baharın eşsiz lezzeti, yüzüme vuruyordu o sıralar, hani çicekler açacaktı, rengarenk çiçekler... içimde de bir bahar daha açarmış gibi olacaktı.
Sevmeler de kavuşmalarda bazen baharın değilde güze de
