Yüzünde bir hoşluk vardı. Bir cana yakınlık…
Yalnız sevgi tek başına zayıftır. Yalnız korkuysa kindir.
Bu çiçek var ya, bu çiçek . . .
Karanlık, azgın gecenin içinde bir güneş parçası gibi yanar.
Aba altında er yatar demişler ya, doğru söylemişler.Şu insanoğlu anlaşılmaz bir yaratık...
Nereye böyle kardaş?
Adam uykudan uyanır gibi, bezgin:
—Cehennemin dibine,
—İyi bildin, işte bu yol doğru oraya gider...