Merhaba kitap dostlarım. Bugün sevdiğim bir yazarın yine severek okuduğum bir kitabı ile geldim. İnce Memed serisinin ilk kitabını bitirdim. Bitirdim derken belki sayfalar bitti ama İnce Memed’e yakılan ağıtlar zihnimden uzun süre gitmeyecek gibi.
Öksüz İnce Memed, sevdalı İnce Memed, eşkiya İnce Memed, adaleti sağlayan İnce Memed, baba İnce Memed, yüreği yanmış İnce Memed ... Verilen tüm savaşlara rağmen o son iki sayfa ile yüreğimi dağladın Yaşar Kemal.
Yaşar Kemal’in kaleminin en sevdiğim yönü insanın acısını, sevincini, kötülüğünü , zulmünü, merhametini, cahilliğini, okumuşluğunu olduğu gibi anlatması. Ne müthiş bir karamsarlığa düşürüyor ne de pembe gözlük taktırıyor okura. İnsan şudur demeyip, her yönünle anlatıyor. Belki bu yüzden bu kadar candan seviyor,bu kadar ayrı yere koyuyoruz. Çünkü bize “bizi” anlatıyor. Bizi kandırmıyor, olduğu gibi seriyor önümüze
Çukurova’yı, kasabayı, dağ köylerini, kayaları, tarlaları hatta sıcağını da öyle bir anlatıyor ki hem coğrafyaya hayran kalıyor hemde ne zorluklarla yaşamış bu insanlar diyorsunuz.
Serinin devamını çokça merak ediyorum. Ama hızlı da bitsin istemiyorum. Demem o ki alın, okuyun, okutun. Harika bir kalem, harika bir kitap. Selam ve dua ile.⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
