Yasemin Eyceyurt
@yasemineyceyurt
Av
SDÜ Kamu Hukuku YL
avukat
Yüksek Lisans
Isparta
10 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Yasemin Eyceyurt tekrar paylaştı.
Bir çocuğun bağımsızlığını geliştirmesi için iki aşamadan geçmesi zorunludur. Birinci aşamada çocuk, araştırmaya yönelmeden önce "sağlam bir temele" sahip olmalıdır. Bağımsızlık önce sevdiklerinden uzaklaşmaktır. Bir çocuk, sevdiklerinin, onun uzaklaşmasını kaldıracak ve kabul edecek kadar kendisini sevdiklerinden emin olursa, bağımsızlığa doğru bir adım atabilir. İkinci aşamada. çocuk, ortaya koyduğu bağımsızlık çabalarının anne ve babası tarafından desteklendiğini ve yüreklendirildiğini görmelidir. Tersi durumda, suçluluk duygusu ağır basacak ve bütün bağımsız olma çabalarını engelleyecektir.
Sayfa 210Kitabı okudu
'' Kendimize duyduğumuz saygı, gerçekleştirdiğimiz başarıların potansiyelimize olan oranıyla çıkar ortaya. Öyleyse:
Kendine saygı = Başarı / Beklentiler'dir denebilir. ''
Sayfa 65Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
''... kendimizden hoşnut olabilmemiz için her kalkıştığımız işte başarılı olmamız gerekmiyordu. Bir işte başarısız olmak canımızı sıkıyorsa eğer, bunun nedeni, o işe bütün gururumuzu ve kendimize duyduğumuz saygıyı yüklememizdi. ...''
Sayfa 64Kitabı okudu
David Hume, İnsan Doğası Üzerine Bir İnceleme'den akt. Alain de Botton: '' Kıskanlığı doğuran, kendimizle başkaları arasındaki oransızlık değil, aksine, yakınlıktır. Bir er generalini değil de çavuşunu ya da onbaşısını kıskanır; aynı şekilde tanınmış bir yazar, adı sanı duyulmamış yazar çizer takımını değil de kendisiyle benzer konumdakilere hasetle bakar. ...''
Sayfa 56Kitabı okudu
''... çünkü snopluk bulaşıcı bir hastalığa benzer. Snopluğu hor görsek de zaman içinde bizler de birer snop olup çıkar. Çünkü aşağılanmak, bizi aşağılayanların ilgisini çekmek için yoğun bir istek duymamıza neden olur. ''
Sayfa 32Kitabı okudu
'' 1892 tarihli bir Punch karikatüründe, bir bahar sabahı snop bir anneyle iki kızı Hyde Park'ta yürümektedir. Kızlardan biri heyecanla haykırır: 'Anne! Gördün mü, Spicer Wilcox'lar yanımızdan geçti. Duyduğuma göre bizimle tanışmak için can atıyorlarmış. Onlara seslensek mi?'
'Elbette hayır, tatlım,' der anne. 'Eğer bizimle tanışmaya can atıyorlarsa bu demektir ki bizimle tanışmaya layık değiller. Bizimle tanışmaya layık olan insanlar, bizi tanımak istemeyen insanlardır ancak!' ''
Sayfa 31Kitabı okudu
William James, The Principles of Pyschology (Boston 1890)'dan akt. Alain de Botton ''Eğer bir cezalandırma yöntemi olarak suçlunun serbest bırakılması ama toplum üyelerinin onun yüzüne bile bakmaması ve onu tümüyle dışlaması gibi bir yol keşfedilmiş olsaydı ve bu fiziksel olarak da mümkün kılınsaydı, bu yöntemden daha zalimce bri cezalandırma olamazdı. Bir odaya girdiğimizde kimse dönüp bakmasa, sorduğumuzda yanıtlamasa, yapıp ettiklerimizle ilgilenmese, herkes bizi tamamen görmezden gelse ve bize aslında orada yokmuşuz gibi muamele edecek olsa, çok geçmeden içimizde büyük bir öfke ve ümitsizlik uyanır; bedensel işkencenin en zalimi ancak geçirebilir bunun acısını.''
Sayfa 19Kitabı okudu
335 syf.
·
Puan vermedi
Yasemin Eyceyurt tekrar paylaştı.
“Kendi duruşundan emin olan kişilerin etrafındakileri aşağılamak gibi huyları yoktur. Kendini beğenmişlik ve kibrin nedeni derin bir korkudur.”
Yasemin Eyceyurt tekrar paylaştı.
Eşitsizlik, toplumdaki genel kural olduğunda, büyük eşitsizlikler hiç dikkati çekmez. Ancak her şey aşağı yukarı birbirinin dengi olmaya başladığında, en ufacık farklılıklar bile göze çarpar .... İşte tam da bu yüzden, demokratik toplumların bolluk içinde yaşayan bireyleri tuhaf bir melankolinin kucağında bulurlar kendilerini
''Geçmişe dair hatırladığım ilk şeylerden biri: Üç veya dört yaşlarındayım, üüzerimde bir elbise var, elimde bir oyuncak bebek, kendi kendime oynuyorum. Uslu uslu oynuyorum, fakat hiçbir bağlantım yok sanki. Etrafta kimse yok, tamamen izole edilmiş haldeyim. Güvenli, fakat mutluluk hissi yok, kendimi nasıl koruyacağımı öğrenmişim ama.''
''Yalnız kalarak''
''Yalnız kalarak ve evet... Temas kurmayarak.
Başka görüntüler de geliyor. Uzunca bir süre, bulutların üzerinde yatıyormuş gibi bir his içerisinde yere uzandığım bir görüntü vardı; bulutlardan yapılma bir yatakta yatıyorum ve tepemde gri, renksiz bir gökyüzü var, tek bir ışık huzmesi vuruyor üzerime, fakat soğuk. Gerçekten tümüyle yalnız olma issi; öyle ki o huzme bile, sevgi olabilecekken olmamış. Ayakta kalmak için yapmam gereken şeyin HİSSETMEMEYİ ÖĞRENMEK olduğunu anlamışım.''
Sayfa 344 - iletişim yayınları
