Orda onun tepesinde papatyalar sallanırken, burada rüzgar beni kayıp bir yaprak gibi sürüklüyor. Zaten en çok da bu anlamsız geliyor ya! Burda "Pişman değilim!" diye kendimi kandırsam da, aslında pişmanlığın tam ortasında yaşıyorum... Dozumu aldım hayattan... Kavgam, yenik...