İki kişilik bir yalnızlığım fotoğraflarının önünde,
Birisi alıp götürdüğün, öteki yalnız bırakıp gittiğin.
Canım ne kadar acıyorsa sözüm o kadar üşüyor.
"Ben gittim harf harf dağıldım / Sen tamamladın cümlemi."
Susarak büyümüş iki çocuktuk biz, kendisini sevmeyi bilmeyen.
Kalp, eşyadan daha çabuk soğuyormuş.
Deniz kıyısına gidelim haydi. Mavi, göğsünde uyutur biraz korkumuzu.
Güzelliğin geçici olmadığını senden öğrendim
Emeğin aşktan büyük hazine olduğunu senden…
Senden bir parmak yüksekte aldığım her soluk kalbimi kurutuyor.