Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
144 syf.
9/10 puan verdi
Çocuk sahibi olmak, baba olmak, baba-oğul ilişkisi, yaşlılık... gibi kavramlar üzerine, okuyunca etkilendiğim iki kitaplık bir eseri herkese tavsiye ederim.
Okumak için buyurun;
cizgidiyari.com/forum/k/the-ado...
cizgidiyari.com/forum/k/the-ado...
Ölüler konuşmaz…
Kitabın sayfalarında gezinirken fedakârlık altında gizlenen bencilliği, taşra ve şehir hayatını, kuşak çatışmasını, ebeveyn çocuk arasındaki ilişkinin karmaşıklığını, yaşlılık ve yalnızlığı, ölüme karşı anıların gücünü ve en önemlisi kaybetmeyi göreceksiniz.
İza kaybettiği şeylerin değerini çok geç anladı belki de kayıplarını kaybettikten sonra fark etti. Çoğumuzun yaptığı gibi, o da hep bir şeylerin peşinden koştu. Hep yapacak çok işi vardı. Her zaman ulaşacağı daha iyi bir konum vardı. Ama zaman durmaz, biz daha iyisi için koşarken yanımızda her saniye kaybettiğimiz birileri vardır. Ve bunu fark ettiğimizde çok geç olabilir. Artık sesimizi duyan bize cevap verecek birileri yoktur. Çünkü ölüler konuşmaz. Bu ölü, bir gün biz de olabiliriz. Evet, bir gün kendimize geç kalabiliriz. İşte kendinize ve sevdiklerinize geç kalmadan önce hayat kadar gerçek ölüm kadar içimizden bu kitabı okumalısınız.
Eğer bu yazıyı buraya kadar gelip okuduysanız lütfen bir saniye durun ve düşünün. İhmal ettiğiniz, koşarken geride bıraktığınız sevdikleriniz var mı? Ve eğer hala hayatta olan yaşlı tanıdıklarınız varsa onları mutlu edin. Yaşlı bir kalp için hayat sandığımızdan daha zor olabilir. Ama o yaşlı kalbi mutlu etmek hiç zor değil. Onlara, iyi ki sizinle birlikte olduklarını ve onları sevdiğinizi söyleyin, bu onlara umut olacaktır.
Bütün öykülerin ortak noktası sanırım yaşlılık buhranlarıydı. İnsan yaşlanınca neden garipleşir? Ben en çok evden kaçan kadının öyküsünü sevdim “çok kalabalıktınız” deyişi “evde, sokaklarda, dükkanlarda, dolaplarda… Günün birinde kalabalığı silkelemekten ve tek başıma kalmaktan başka bir isteğim olmadığını anlayıverdim.” Aynı değil mi. Ara ara gelmiyor mu hepimize bu. Evin sürekli dağılmasından, yemek seçen çocuklardan, her gün ne yedirsem diye düşünmeklerden falan bir kaçasımız geliyor. Yapmıyoruz ama. Çünkü daha yaşlanmadık. Çocuklar büyümedi. Ve bir sürü başka sebep.
Yaşlılık psikolojisi böyle bir şey mi acaba? Yeniden başlamak için çok geç olması, her şeyden vazgeçiş, hayatın değersizleşmesi sonumuz bu olacaksa ne için çabalıyoruz bu kadar yıl? Ama kitaptaki yaşlıları bizim yaşlılık algımızdan ayıran bir şey var. İçiyorlar. Çakırkeyfler. Yaşlanınca işleri bitmiş. Dünyalık hevesleri kalmamış ama bir amaçları da kalmamış. İnsan yaşlı da olsa bir amaca bağlanmalı. Ahiret inancı bu buhrandan kurtarıyor bence insanı. Ölene kadar uğruna çabaladığın bir şeyler var. Din güzel şey ya. İslam güzel bir şey.
Yalnızlığın Kitabı
Ben bu yazarı gerçektenn çok sevdim. Bütün kitaplarını okumak istiyorum. Bu kitap tamamen yalnızlık hissiyle dolmuş bir yaşlı adamın düşüncelerinden ibaret. Yazar kendi hayatından mı bahsediyor , bilemiyorum. Ama bana öyle bir his verdi. Bazen hüzülendirip bazen de güldürüyor -ki normalde 'yazar ve komedyen' olarak bahsediliyor kendisinden- . 3-4 saatte bir çırpıda okudum. Altını çizdiğim,beni duraklatan, düşündüren, hüzünlendiren birçok cümle oldu. Bazı sayfalarda 'daha iyi açıklanamazdı' dediğim oldu. Yalnızlık ve yaşlılık fobilerim arasında olduğu için bu kitap beni çok etkiledi. Okuyun derim, ben çok sevdim.
Aile hayatında yaşadığı problemlerden kaçmak için bunak rolü yaparak bir huzurevinde yaşamaya başlayan Desire'in hikayesi. Yaşlılık ile ölümün dirsek mesafesinde durması, yaşlanma süreci, ölüm sonrası unutulacak olmak ve en korkutucusu 70 yaşınıza geldiğinizde hala yapmadıklarını düşünmeniz ve yaşadığınız aile hayatınızın koskoca bir buhrandan ibaret olması ile yüz yüze gelmek. Kitap çok bunaltıcı temalar içermesine rağmen yazarın mizahi yazım tarzı sizi hiç beklemediğiniz anlarda güldürebiliyor. Sırf bu kontrast bile kitabı okumaya değer bir eser haline getiriyor. Keyifli
176 syf.
10/10 puan verdi
Bir çeşit hayat öğrenme kılavuzu. başyapıt.
Cesare Pavese'nin en iyi kitabı olarak değerlendirdiği leuko ile söyleşiler, italyan edebiyatının olduğu kadar dünya edebiyatının da benzersiz başyapıtlarından biridir. leuko ile söyleşiler'de pavese, yaşam gibi, aşk gibi, ölüm gibi insan varoluşunun temel sorunlarını işlemek üzere, insanlığın en güzel yaratılarından birine, mitolojiye döner. ünlü mitoloji öykülerinden kahramanları karşı karşıya getirerek, onların diyalogları aracılığıyla insanların insanlarla, tanrılarla, yazgıyla, doğayla olan ilişkilerini benzersiz bir kavrayışla aktarır. mitolojik öykülerin bir çerçeve olarak seçilmesi, hem okura bu öyküleri yeni bir gözle okuma, onları yeni bir açıdan değerlendirme olanağı verir, hem de leuko ile söyleşiler'e bir tür kendine özgü tarihsel geri plan yaratır. belki de yalnızca vergilius'un çoban türküleri'yle karşılaştırılabilecek olan leuko ile söyleşiler, eşsiz bir yazarın düzyazı şiirleri olarak da görülebilir.
~Spoiler~
odyssesus : ama ölümsüz değil miydin?
kalypso : ölümsüzüm, odyssesus. ölme umudum yok. yaşama umudum da. ânı kabul ediyorum. siz ölümlüleri benzer bir şeyler bekliyor, yaşlılık ve özlem. neden başını yaslamak istemiyorsun benim gibi, bu adanın üzerine?
odyssesus : vazgeçmiş olduğuna inansam, yapardım bunu. ama sen de herşeyin hakimi oldun, bana, bir ölümlüye gereksinimin var, katlanmana yardım etmesi için.
kalypso: karşılıklı bir iyilik,odyssessus. paylaşılmadığında, gerçek bir sessizlik yoktur.
(arkakapakyazısı)
“Adı bilinmeyen bir ülkede, dünya kuruldu kurulalı hiç görülmemiş bir olay gerçekleşir: Ölüm, o güne kadar yerine getirdiği görevinden vazgeçer ve hiç kimse ölmez. Bir anda ülkeye dalga dalga yayılan sevinç, çok geçmeden yerini hayal kırıklığı ve kaosa bırakır.
Ölüm ve ölümsüzlük karşısında insanın şaşkınlığını, çelişkili
10/10 puan verdi
Doğan Hocamın bir lafı vardı "can cana" diye hep hatırımda. İnsan insana iletişimden kasıt can cana olmak kitap tam olarak insan olmayı, empati kurmayı, anlamayı, dinlemeyi, içindeki çocuğu görmeyi, değer vermeyi, ben değil biz bilinci ile hareket etmeyi çocukluktan gençliğe yaşlılık dönemine kadar her insanın okuması gereken bir eser.
"Yüreğinin Götürdüğü Yere Git" daha önce defalarca duyduğum ama basit bir aşk romanı diye düşündüğüm için hiç dikkatimi çekmeyen bir kitaptı. Bir arkadaşım öyle olmadığını, yaşlı bir kadının torununa yazdığı mektuplardan oluşan bir kitap olduğunu söyleyince ilgimi çekti ve okumaya başladım. Başlar başlamaz da zaten etkisine aldı ve çok
Kitabın ilk bölümlerinden ne kadar sıkıldıysam, son kısımlarından o kadar zevk aldım. Kitap, Yaşlılık ve Ölüm başlıklı bölümle başlıyor, sonrasında Çocukluk, Gençlik diye devam ediyor. O sebeple ilk bölüm bir an önce geçsin istedim. Ancak son iki bölümü bir günde bitirdim sanırım. O kadar ki elimden düşmedi. Özellikle tanıdık isimleri gördükçe, onlarla ilgili bilinmeyen bir takım bilgiler paylaşılınca yer yer duygulandım, yer yer şaşırdım.
Kesinlikle okumaya değer bir kitap, tavsiye ederim.
